به گزارش خبرنگار رودآور، 20 ساله است، 10 سالی شده از شهرستان مهاجرت کرده اند و به دلیل مشکل بیکاری پدرش در کلان شهر دیگر زندگی می کنند، حال بازگشته، پنجشنبه است، باید به قولی که به پدر داده عمل کند، به هر طرف می رود، نمی داند، کجا پیدایش کند، نام مرحوم سوری را، به آرامی قدم بر می دارد، گاهی گام هایش را بزرگتر، تا مبدا پایش بر روی سنگی رود، اگر این گونه شود، لحظه ای درنگ کرده حمده و سوره ای می خواند و این بار گام هایش را بلندتر  بر می دارد، گرمای هوا هم امانش نمی دهد، شاید 10 دقیقه بیشتر شده اما هنوز نام و نشانی از پدربزرگ خود نیافته است، به ناچار به نقطه شروع باز می گردد شاید برای رفع تشنگی آبی بنویشد، اما آب سردکنی اینجا نیست.

اینجا بهشت زهرای تویسرکان است، یکی از بانوان تویسرکانی که سن و سالی از او گذشته و به نظر می رسد 50 سال بیشتر دارد، درباره نابسامانی های بهشت زهرا حرف ها به میان می آورد و می گوید: اینجا فاز یک یا دو ندارد قطعه 1 تا مثلا 100 هم ندارد که بتوان نام و نشانی از اموات پیدا کرد، چیدمان قبرها هم آن طور که باید نظم خاصی ندارد.

وی می افزاید: من در تویسرکان زندگی می کنم مشکلی برای پیدا کردن قبرهای مورد نظر برای قرائت فاتحه در روزهای پنجشنبه ندارم، اما بسیاری از اقوام که دیگر در این شهر زندگی نمی کنند و به شهرهای دیگر مهاجرت کرده اند یا نه اقوامی که تویسرکانی نیستند، اگر بعد از چندسالی بازگردند نمی توانند قبور مورد نظر خود را پیدا کنند، آب بر روی آن بریزند و صلواتی برای اموات خود بفرستند.

شهروند دیگری می گوید:  اتفاق افتاده که از اقوام به شهرستان می آیند و می خواهند به بهشت زهراء بیایند و برای تازه درگذشته ای فاتحه ای قرائت کنند، اما ما نمی دانیم چگونه باید به آن ها آدرس بدهیم تا قبر مورد نظر را پیدا کنند و به ناچار اگر هم آن روز کار مهمی داشته باشیم باید آنان را تا بهشت زهراء همراهی کنیم.

مهدی یکی دیگر از همشهریان تویسرکانی است، او نیز در گفت و گو با خبرنگار رودآور می گوید: یکی از مشکلات بزرگ بهشت زهرای تویسرکان نبود چراغی برای روشنایی در شب است، بارها شده فردی مرحوم می شود و اقوام می خواهند شب اول قبر بر سرمزارش حاضر شده، تا صبح بنشیند، نمازی بخوانند و فاتحه ای، اما در تاریکی شب نمی دانند که چه باید انجام دهند.

همشهری دیگری نیز عنوان کرد: بیشتر روزهای گرم با مشکل نبود آب سردکن مواجه می شویم و اگر کودکانمان هم همراهمان باشند که اوضاع بدتر است،  به ناچار از آب گرم شیرهای آبی که گاهی به اصطلاح سر شیر آن ها جدا شده و خراب است روبرو می شویم و آن ساعات را با تشنگی سپری می کنیم.

همشهریانی هم که سن و سالی از آن ها گذشته و بر روی صندلی کنار قبور نشسته اند، هم مرا فرا می خوانند تا از مشکلات موجود در بهشت زهرای تویسرکان مطالبی عنوان کنند.

یکی از این تویسرکانی ها گفت: بیشتر روزهای بارانی و برفی خواندن نماز میت برای متوفی دشوار است، اواخر پاییز سال گذشته بود که خود شاهد ماجرایی تأسف انگیز بودم، زیر باران شدید، قرار بود برای میتی نماز خوانده شود، ابتدا همه جمع شدند، اما باران شدت گرفت هنوز قامت نبسته بودند، به جرأت می توانم بگویم که از 100 نفر، تنها 10 نفر برای اقامه نماز ایستادند و بقیه خود را به پناهگاهی برای درامان ماندن از باران رساندند.

دیگری هم حرف های دوستش را ادامه داد و بیان کرد: بهشت زهرای تویسرکان محلی برای اقامه نماز میت در روزهای بارانی و برفی ندارد، ما که نمی توانیم به کسی بگوییم بهار و تابستان بمیرد!

به گزارش رودآور، تویسرکانی ها از مسئولان می خواهند برای سر و سامان دادن به بهشت زهرای شهر چاره ای بیاندیشند و منتظر پاسخگویی آنان هستند.

فاطمه زنگنه 

انتهای پیام/