به گزارش خبرنگار رودآور؛ با توجه به نقش شهدای تویسرکانی در عملیات مرصاد، روز پنجم مرداد ماه به نام روز تویسرکانی معرفی شده و در این راستا مسئولان شهرستان به دنبال ملی کردن این روز هستند، تویسرکان تنها شهرستان استان همدان است که در یک روز پیکر مطهر 38 شهید این عملیاترا همزمان با یکدیگر تشییع و تدفین کرده است.

«شهید امیر سپهبد علی صیاد شیرازی» در یکی از سالگردهای عملیات مرصاد در تنگه چهارزبر در مراسمی عنوان کرد: "بچه های لشکر انصارالحسین(ع) ـ استان همدان ـ و گردان 153 مانند ملائکه ای الهی بر منافقین فرود آمده و آنان را در همین تنگه به خاک و خون کشیدند.

پنجم مرداد ماه سالروز عملیات غرور آفرین مرصاد است، عملیاتی که در آن منافقین کوردل در تنکه چهارزبر در استان کرمانشاه زمین گیر شدند و به نقشه های شوم خود در سال 67 نرسیدند.

در عملیات پیروزمندانه مرصاد نقش رزمندگان استان همدان بی نظیر بود به طوری که به گفته مجیدی، جانشین فرماندهی سپاه انصارالحسین(ع) استان همدان، 144 نفر از نیروهای همدانی تنها در این عملیات به درجه رفیع شهادت رسیدند.

از این رو از امروز تا روز پنجم مرداد سالروز این عملیات غرورآفرین به انتشار خاطرای از رزمندگان آن روزها می پردازیم.

«رضا آیتی» از رزمندگان دوران دفاع مقدس وی از خاطرات آن روزهای خود از عملیات مرصاد می گوید: شما را هنگام عزیمت به منطقه حاج عمران،به منظور پیوستن به دوستان چشم انتظار نیروی کمکی برای استفاده از توپ ۵۷ میلی متری مستقر در حوالی روستای رایات از توابع  حاج عمران عراق برای مقابله با حملات هوایی عراق به مواضع رزمندگان اسلام، تنها گذاشته و همسفربا حماسه سازان عملیات مرصاد می شویم.

با تقویت و ارتقاء تیپ انصارالحسین (ع)به لشکر انصار درقالب تیپ های ذوالفقار و کربلا، تیپ کربلا به فرماندهی برادر آبنوش در چارزبر و تیپ ذوالفقار به فرماندهی برادر زرگر در پادگان شهید مدنی دزفول مستقر شده بودند و بنده نیز قبل از عملیات مرصاد در واحد پرسنلی لشکر «قسمت سازماندهی» مشغول انجام وظیفه بودم و با توجه به اقتضای کار، مدتی را دردزفول و زمانی را درچارزبر رفت و آمد داشتم.
درست چند روز قبل از عملیات مرصاد و حرکت انتحاری منافقین به سمت کرمانشاه، خبر رسید که عراق عملیات گسترده ای را در مناطق عملیاتی جنوب آغاز کرده و ظاهراً خیال دارد با اشغال مناطقی از جنوب، برگ برنده ای برای زمان آتش بس در اختیار داشته باشد.
موضوع تحرکات عراق تمامی یگان های رزمی مستقر در مناطق عملیاتی را به جنب و جوش واداشته بود و لشکرانصار نیز همانند سایر یگان های رزمی، دست به فراخوانی نیرو زد و همزمان نیروهای ستادی لشگر را نیز درقالب گروه های رزمی سازماندهی نمود.
درآن زمان مسؤل مستقیم بنده مرحوم مصطفی گماریان بود که دراین خصوص جلسه ای باحضور نیر‌وهای کادر واحد پرسنلی تشکیل داد و ضمن تشریح وضعیت نابه سامان منطقه، برای هرکدام از نیروها مطابق با تخصص و علایقشان وظیفه ای مشخص که در این مورد باتوجه به نوع سلاح های در اختیار، بنده بعنوان آرپی جی زن گروه انتخاب شدم.
خبرهای رسیده از منطقه جنوب حکایت از حمله تمام عیار و گسترده مجدد نیروهای عراقی به خاک مقدس جمهوری اسلامی داشت که دراین راستا لشکرانصار نیز مأموریت یافته بود که با استفاده از امکانات خود و درخط حد لشکر، مانع پیشروی عراقیها گردند.
من درآن زمان در چارزبر مستقر بودم و دستور رسید اواخرشب از مسیر پلدختر خودتان را به دزفول برسانید.
ساعت حدود یازده شب بود که از دژبانی بابنده تماس گرفتند و گفتند ملاقاتی دارید گفتم کیه این وقت شب به ملاقات بنده آمده؟! گفتند دو نفر ارتشی هستند و خودشان را از دوستان شما معرفی کرده اند. 
به دژبانی سفارش کردم محترمانه آن ها را پیش خودتان نگهدارید تا خودم حضوراً خدمت برسم.
 با استفاده از موتورسیکلت تریل واحد پرسنلی خودم را به دژبانی رساندم و دیدم یکی از دوستان ارتشی با یک نفر سرباز همراه که به نظر می رسید راننده باشد و یک تویوتای باکلاس و شیک دم در دژبانی منتظر بنده هستند.
خیلی صمیمانه همدیگر را در آغوش گرفتیم و پس از احوالپرسی با تعجب پرسیدم اینجا چکارمی کنید ؟ این ماشین دست شما چه می کند؟
...ادامه دارد
انتهای پیام/