به گزارش خبرنگار رودآور، خورشید طلوع کرده و من برای رفتن به محل کار خود آماده می شوم، در بین راه فال گیری را می بینم که همیشه و هر روز، در گرما و سرما در کنج دیواری نشسته است و می گوید: فال گیرم و فال می گیرم؛ اما نه هر فالی.

جلوتر که می روی با روی خوش و با حرف هایش به استقبالت می آید، خانم فال می خواهی، این هر فالی نیست، فال حافظ است، حافظ را که می شناسی قرآن را از بر می خواند و حافظ قرآن بود، خانم فال من فال است چون اشعار حافظ بر گرفته از آیات قرآن است و ان شاءالله که فال نیکی برای تو رقم می خورد.

این دست و آن دست می کنم فالی می خرم و روز را با آن فال به پایان می رسانم و با خود می گویم کاش من هم به اندازه این فالگیر حافظ و اشعارش را می شناختم.

به گزارش رودآور، خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی شاعر پارسی گو و بزرگ ایرانی در قرن هشتم است و او را از سخنوران نامی جهان می شناسند، اشعار این شاعر اندیشمند ایرانی که بیشتر غزل هستند، به غزلیات حافظ شهرت یافته است و در قرن های هجدهم و نوزدهم میلادی اشعار پر مغز و محتوای او به زبان های اروپایی ترجمه شده است.

از این رو در تقویم جمهوری اسلامی ایران به پاس گرامیداشت این شاعر پر آوازه ایرانی، روز بیستم مهرماه به نام " روز بزگداشت حافظ" نامگذاری شده است و هر ساله شاعران و دوستاران شعر و ادب فارسی در محل آرمگاه او در حافظیه شیراز گرد هم جمع می شوند و به حافظ خوانی می پردازند.

از قدیم رسم بر آن بود که در خانه هر ایرانی علاوه بر قرآن مجید که آن را بر بلندترین طاقچه خانه می گذاشتند تا حافظشان باشد، دیوان حافظ نیر یافت می شد و اکنون نیز همین گونه است.

ایرانیان از قدیم تا کنون مطابق با آیین و سنت های خود درمراسم های مذهبی و عید نوروز بر سر سفره های نوروزی خود دیوان حافظی می گذاشتند و یا در شب یلدا به حافظ خوانی می پرداختند و گاه گاهی تفألی می زدند و فالی می گرفتند.

حافظ شیرازی، حافظ قرآن بود و از این رو در اشعار پر مغز و محتوای این شاعر ایرانی مفاهیم قرآنی موج می زند. عشقت رسد به فریاد، گر خود بسان حافظ/قـــــرآن ز بر بخــوانی، با چــــارده روایت و یا ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ / به قرآنی که اندر سینه داری، همچنین در ابیاتی دیگر از حافظ آمده است: زاهد ار رندی حافظ نکند فهم چه باک / دیو بگریزد از آن قوم که قرآن خوانند

ایرانیان در دید و بازدید های شبانه خود به ویژه در شب های بلند زمستان اشعار حافظ را می خوانند، البته این در قدیم بیشتر مرسوم بود، و در شب نشینی ها بزرگ فامیل به دلیل آنکه برکت خانواده  بود کتاب حافظ را در دست می گرفت و در ابتدا چند سوره ای از قرآن کریم تلاوت می کرد و پس از آن به مهمانان خود می گفت: از بزرگ به کوچ خانواده هر کسی هر نیتی دارد اول حمد و سوره بخواند و بعد بگوید تا برای شعری بخوانم.

به طور معمول نیت کننده در هنگام تفألی به حافظ، او را به عزیزترین کسانش یعنی به خداوند و شاخ نبات که می گویند معشوقه حافظ بوده است قسم می دهد که " ای حافظ شیرازی! تو محرم هر رازی! تو را به خدا و به شاخ نباتت قسم می دهم که هر چه صلاح و مصلحت می بینی برایم آشکار و آرزوی مرا براورده سازی)، و سپس حمده و سورای می خواند و آن را برای شادی روح حافظ نثار می کرد.

و بزرگ فامیل و یا کسی که می توانست ابیات زیبای حافظ را بخواند به طور تصادفی صفحه‌ای را از کتاب حافظ می گشود و برای حاضران در مجلس قرائت می کرد و هر کسی به نسبت نیت خود از آن برداشتی می کرد.

به گزارش رودآور، آرامگاه حافظ در شهر شیراز و محل حافظیه، در مکانی سرسار از عطر و زیبایی هایی است که به گل های معطر تزیین شده است و اکنون به عنوان یکی از جاذبه های مهم توریستی و گردشگری این شهر شناخته می شود.

فاطمه زنگنه

انتهای پیام/