به گزارش خبرنگار رودآور، احیاء وشب زنده داری شب بیست و یکم ماه مبارک رمضان(ع)، حال و هوایی دیگر دارد، شب به شهادت رسیدن مولای متقیان امام علی(ع) است، اول مظلوم عالم.

در دل تاریکی شب، کوچک و بزرگ، زن و مرد، این روزه داران هستند که قرآن ها را بر روی چشمان خود گشوده و بر روی سر می گذارند، تا با الهی العفو گفتن ها و استغفار کردن در درگاه الهی و واسطه قراردادن 14 معصوم(علیهم السلام) از خدا طلب بخش کنند.

یکی در مسجد، یکی در حسینیه، دیگری در تپه نورالشهدا و در جوار پنج شهید گمنام آرمیده در آنجا.

روضه خوانان از نمازها و عبادت هایی می گویند که بی ولایت پذیرفته نیست و از دوستی خدا و بیشتر از شرایط پذیرش توبه.

شب قدر، شب نزول برکات آسمانی است، شب توبه است و خدا بی بهانه هم می بخشد.

روضه خوان از هر دری سخن گفت، از پهلویی که بین در و دیوار می شکند و مظلومیت اول مظلوم عالم، از ضربت خوردن یک امام و سجاده ای که به خون آغشته می شود و تنهایی امام حسن(ع)، از عاشورا و لبان تشنه 72 شهید کربلا، از گلوی بریده 6ماهه و امام حسین(ع)، سجاده های بی ریای سجاد(ع) و علم باقر(ع) وصدق صادق(ع)، از غربت امام رضا(ع) و زندان کاظم(ع)، از بخشش جواد و هدایت هادی و دلتنگی امام حسن عسکری(ع) و بیشتر و بیشتر از تنهایی و گریه های شبانه حجت(عج) و دعا برای تعجیل در فرجش و اما با این همه، باز امان از دل زینب(س).

انتهای پیام/زنگنه