به گزارش خبرنگار رودآور، اسفند 93 خبری مبنی بر ثبت شاطه حلوایی تویسرکان به عنوان یک اثر معنوی کشور شاید جرقه امیدی برای «یدالله علیئی» تنها فعال در عرصه تولید شاطه حلوایی در تویسرکان شد تا برای ادامه کاری که در حدود یک سالی آن را آغاز کرده بود، روحیه ای مضاعف بگیرد، با پشتکار خود کارگاه کوچک تک نفره را به کارگاهی زودبازده بزرگتری تبدیل کرده و امروز برای چهار نفر دیگر نیز اشتغالزایی کرده است.

لحظه ورود به کارگاه، باید دمپایی های محل کار را بپوشیم و با کفش هایمان وارد نشویم، پنج نفر مشغول به کار هستند، بوی جوانه گندم در کارگاه پیچیده است.

یکی مواد اولیه را به صورت کروی شکل حالت می دهد و دیگری آن را در درون بسته بندی های خاص می گذارد و آن یکی از دستگاهی برای حالت دادن به شاطه حلوایی تولید شده استفاده می کند.

در گذشته در این شهر به نان لواش، شاطه می گفتند و از آنجا که سوغات شاطه حلوایی به نازکی این نوع نان بود، ابتدای نام آن را از این واژه می گیرند و به دلیل آنکه از آرد و جوانه گندم تهیه می شد در نهایت این سوغات، عنوان "شاطه حلوایی" به خود گرفت.

علیئی از سختی های یکی دو ساله فعالیت خود برای احیاء قدیمی ترین سوغات تویسرکان بعد از 20 سال می گوید، از روزی که در یک کارگاه کوچک در محله جولستان شروع به کار می کند و حالا در شهرک قائم کارگاه بزرگتری برپا کرده است.

از آن روزهایی نیز می گوید که خانواده بیگلری ها، علیئی های دیگر و چندین و چند خانواده معیشت زندگی خود را با تولید این محصول تأمین می کردند و به دلیل سختی های کار و درآمد اندک کم کم این حرفه و شغل را رها می کنند.

هرچند تولید این سوغاتی به دست فراموشی سپرده شده بود، اما علیئی با هر مشقتی که داشت، 100 میلیون تومانی هزینه کرده و کارگاه را راه اندازی می کند.

می گوید نیاز نیست که همه برای تحقق اقتصاد مقاومتی و تأمین خرج و مخارج زندگی کارمند شوند و به دنبال کارآفرینی های بزرگ که نیاز به سرمایه های کلان دارند، باشند، بلکه با اندک سرمایه و استفاده از امکانات موجود در هر شهری و با یک تحقیق درباره داشته ها و ظرفیت ها می توان شغلی را احیا کرد و یا کارگاه کوچک تولیدی به راه انداخت تا هم معیشت خانواده خود را تأمین و هم برای جند نفر دیگر شغلی ایجاد کرد.

این احیاگر تولید قدیمی ترین سوغات تویسرکان از تولید روزانه 50 کیلو شاطه حلوایی نیز سخن به میان می آورد و برای آنکه این محصول متناسب با ذائقه های مختلف هم شود و به قول خودش همه پسند، به صورت لقمه ای و گردویی نیز از آن تولید می کند.

می گوید از بین تمام طعم هایی که با کنجد، گردو، پسته و بادام به این محصول دادیم، متوجه شدیم که طعم گردویی آن بیشتر مورد انتخاب واقع می شود و تویسرکان هم که منبع تولید گردو است و ما برای تأمین گردو چندان با مشکل خاصی روبرو نمی شویم.

علیئی با توجه به اینکه شاطه حلوایی به عنوان یک اثر معنوی ثبت کشوری شده است، از مسئولان میراث فرهنگی استان انتظار معرفی آن را به سایر نقاط کشور دارد، حمایت هایی که می طلب برای بازاریابی از سوی مسئولان شهرستانی نیز انجام شود، به ویژه در روزهای تعطیل سال و ویژه تر در تعطیلات نوروزی که مسافران و گردشگران بیشتری به شهر می آیند، تا آنان معرفی کنندگان این محصول به مردم سراسر کشور باشند.

علیئی برای توسعه و رونق بخشیدن به کارش و در راستای افزایش بهره وری و اشتغالزایی بیشتر، حمایت مسئولان را برای تأمین سرمایه در گردش می خواهد تا سنت قدیمی تولید شاطه حلوایی که پس از سالیان سال احیا شده است، دوباره به دست فراموشی سپرده نشود.

کمی آن طرف تر به سراغ  ریحانه نورعلیئی، مسئول فنی و کارشناس صنایع غذایی کارگاه می رویم و او از بهداشتی و سالم بودن سوغات انحصاری تویسرکانی ها و دوندگی های بسیار برای کسب مجوزهای نظارت و بهداشت و نیز سازمان غذا و دارو می گوید.

نورعلیئی در حدود هر دو ماه یک بار مطابق با برنامه ریزی انجام شده آزمایش های لازم برای اطمینان از سلامت محصول تولید شده را انجام می دهد.

می گوید از آنجا که شاطه حلوایی از آرد، جوانه گندم، شکر، روغن گیاهی و آب تهیه می شود نه تنها سوغاتی ارزشمند و ویژه ای است بلکه می تواند میان وعده ای مقوی باشد و با توجه به مجوزهای اخذ شده حتی می تواند در سراسر کشور نمایندگی هایی داشته باشد.

جامعه بزرگ یکی از افرادی است که در این کارگاه مشغول فعالیت است، او چهار ماهی می شود به جمع پیوسته است، گرچه درآمدش آن طور که باید نیست اما امید دارد تا با حمایت مسئولان بازار فروششان رونق بگیرد و بهتر بتواند زندگی خود و خانواده اش را تأمین کند.

قاسمی، نیز 6 ماهی است که در کارگاه مشغول فعالیت است، کارش را شغلی مناسب برای خود می داند و از اینکه همراه با سایرین سهمی در درآمدزایی کارگاه دارد خرسند است.

یکی دیگر از افراد مشغول به کار در کارگاه نیز که در حدود دو ماهی با تهیه شاطه حلوایی آشنا شده، از خواص این سوغات تویسرکانی ها می گوید، او از اینکه یکی از حرفه های قدیمی در تویسرکان دوباره احیا شده و سهمی در این ماجرا دارد خوشحال است.

فاطمه زنگنه

انتهای پیام/