به گزارش خبرنگار رودآور؛ به همراه بسیج سازندگی سپاه ناحیه تویسرکان به روستای ابدالان می رویم جایی که قرار است، این نهاد از آموزشیار نهضت سواد آموزی در روستا تقدیر و تشکر کند.

و این آموزشیار کسی نیست جز «فاطمه نوروزی» که به همراه شاگردان خود منتظر رسیدن ما هستند.

نوروزی لیسانس حقوق دارد و مربی حلقه صالحین بسیج روستا، سال گذشته به بسیج سازندگی مراجعه می کند و با توجه به تفاهمنامه بسیج و آموزش و پرورش مجوز مربیگری نهضت سواد آموزی را می گیرد.

به روستای باز می گردد و در ابتدا دو بیسواد در روستای خود و دو نفر دیگر را هم در قلقل؛ روستای مجاروشان می یابد و به آن ها درس می آموزد.

به درب منازل می رود و یکی یکی آن دسته از افرادی که کم سواد یا بیسواد هستند و زیر 50 ساله ها را شناسایی می کند و برای تشویق و ترغیب آنان به سواد آموزی وارد عرصه می شود.

در ابتدا تعداد شاگردانش کم است و از این رو در منزل کار را آغاز می کند تا اینکه در سال جاری به دلیل رضایت اهالی آن دسته از کم سوادانی که به دلایل مختلف ادامه تحصیل نداده اند نیز به کلاس درس او می آیند و نوروزی پایه های دوم، سوم و چهارم و پنج را نیز به آن ها می آموزد.

نوروزی از هدفش می گوید آنجا که زکات علم خود را آموختن به دیگران می داند و هم اینکه شاید منبع درآمد هرچند ناچیزی هم برای او و خانواده اش مهیا شود.

او اکنون 14 شاگرد دارد که برخی از آنان از صفر شروع کرده اند و برخی دیگر از پایه های دوم، سوم و چهارم به بعد.

یکی از بانوان روستایی حضور یافته در کلاس درس می گوید: من تا چهارم ابتدایی درس خوانده و با توجه به شرایط روستا از ادامه تحصیل باز ماندم و اینک پس از گذشت سال ها و ازدواج کردن، فرزندانم به مدرسه می روند و من باید ضرب و تقسیم را به آنان بیاموزیم و از آنجا که سواد لازم را نداشتم به کلاس خانم نوروزی آمدم تا پایه های تحصیلی بالاتر را بگذرانم.

بانوی دیگری می گوید: من آموختن را برای تلاوت قرآن می خواهم و دوست دارم و از اینکه حالا می توانم قرآن بخوانم خوشحال هستم.

بانوی دیگری از مشکلات روستاییان و زنان روستایی می گوید، آنجا که تحصیل دختران روستایی برای رفت و آمد به شهر برای مقاطع بالاتر سخت و دشوار است و هزینه های زندگی هم که کفاف این همه رفت و آمدشان را نمی دهد.

او از مسولان می خواهد تا علاوه بر فراهم ساختن شرایط لازم برای ادامه تحصیل فزندانشان، حداقل یک مربی خیاطی برای بانوان روستایی اعزام کنند تا با خیاطی کردن در زمستان بتوانند منبع درآمدی برای خانواده خود باشند و رنج این همه بیکاری در زمستان ها را به دوش نکشند.

بانوی دیگری می گوید: درس خواندن در این سنین سخت بوده و امکان فراموش شدن آموخته ها هم بیشتر، چرا که سن و سالی از ما گذشته است، با این وجود خانم نوروزی مشتقانه و با علاقه همیشه به سوالات ما جواب می دهد، حتی اگر تکراری باشد.

او می گوید: متأسفانه برای فرزندان ما تعداد معلم کم است به طوری که پایه های اول تا سوم در یک کلاس و با یک معلم و پایه های تحصیلی چهارم تا ششم هم در یک کلاس دیگر با یک معلم اداره می شوند و آن طور که باید و شاید معلم فرصت آموختن تمامی مطالب را به صورت کامل و جامع به فرزندان ما را ندارد.

نزدیک غروب است، صبر می کنیم تا کلاس درس تمام شود و به دیدار خانواده این آموزشیار می رویم، فاطمه مهربانی را از پدر و مادرش آموخته است، پدری که چند ماه است یکی از پاهایش به علت تنگی عروق قطع شده و مادری که هر دو چشمش را به تازگی عمل کرده است.

حال و روز مادی زندگیشان مساعد نیست و فاطمه می گوید: پدرم به اندازه 100 مرد همه کارها را انجام می داد اما امسال به  قطع شدن یکی از پاهایش نگران زندگی من و خواهرم شده است.

 او ادامه می دهد: من خواهرم برای گذران زندگی خانواده آلوهای باغ کوچکی را که داریم به تنهایی چیده و به برای فروش یا خشک کردن می آوریم، این کار برای ما سخت است و مادرم هم به دلیل ضعف بینایی توان کمک کردن را ندارد، با این وجود خدا را شکر می کنم که محتاج کسی نشده ایم و امیدوار هستیم به همین مبلغ اندک آموزشیاری و آلوهایی که قرار است برای فروش روانه بازار کنیم.

فاطمه زنگنه

انتهای پیام/