آخرین اخبار

10. آبان 1397 - 1:44   |   کد مطلب: 25994
با آمدن تکنولوژی های روز دنیا و بازی های رایانه ای، کودکان این دیار هم کم کم از بازی های سنتی دور شدند، عروسک بازی، گِل بازی، ماشین بازی، کلاغ پر، گرگم به هوا، چهارخانه و 6 خانه هم دیگر مرسوم نیست چه رسد به بازی هایی همچون غژغژ و یا الکو بازی.

به گزارش خبرنگار رودآور؛ دیگر کودکی طناب نازکی به انتهای ماشین اسباب بازی اش برای خود نمی بندد و با بیب بیب کردن بر روی زمین نمی کشد، دیگر کلاغی هم پر نمی زند و از قائم باشک هم خبری نیست و بیشتر می شنویم، دخترم، پسرم، بیا شام بخور، چقدر دکمه های صفحه کلید را می زنی، درس هایت را خواندی؟ غذایت هم که سرد شده است و ...

از این موارد که بگذریم گاهی بازی هایی که بر روی گوشی های همراه نصب می شود پدران و مادران را هم از فرزندان دور کرده است و حتی آنان با وجود آن که متأهل و صاحب زن و فرزند هم می شوند دست از بازی کردن بر نمی دارند!

با این وجود شاید این روزها بازی های محلی رنگ باخته اند اما چراغی نیم سوز هم گاهی پیدا می شود که احیاگر بازی های بومی محلی باشد و در روستای باباپیر هنوز هستند تعدادی از جوانان برای اینکه "الکوبازی" به دست فراموشی سپرده نشود و کودکان با آن آشنا شوند، دور هم جمع شده و بازی می کنند و این قهقه های مستانه از دورهم بودن را به هیچ چیز دیگری ترجیح نمی دهند.

رضا بختیاری از اهالی روستای باباپیر تویسرکان درباره این بازی می گوید: در "الکو بازی" تعداد بازیکن مطرح نیست، تنها باید هر دو تیم به دو گروه مساوی تقسیم شوند.

حداقل زمین مورد نیاز برای این بازی به اندازه دو برابر زمین والیبال است.
ابزار مورد نیاز یک چوب بلند در حدود 70 سانتیمتر و یک چوب کوتاه در حدود 30 سانتیمتر و دو تکه سنگ کوچک.

شروع کننده بازی باید با چوب بلند چوب کوتاه (الکو) را پرتاب کند و اگر موفق نشود به اصطلاح ضربه وی هورت شده و باید جای خود را به هم تیمی خود دهد تا همه  پرتاب های خود را انجام دهند و در پرتاب هم  طوری این کار را انجام دهد که تیم مقابل نتواند چوب پرتاب شده را در هوا بگیرد.

در اینجا اگر تیم مقابل این تکه چوب را در هوا بگیرد برنده می شود و  جای تیم ها با یکدیگر تعویض می شود و اگه موفق نشوند چوب پرتاب شده و به زمین خورده را باید به سمت چوب بلند در کنار سنگ پرتاب کرده و سعی کنند آن را بزنند.

جالبی این بازی آن است که در پایان  هر قسمت، تیم بازنده باید به تیم برنده کولی بدهد.

به گزارش رودآور؛ امید است که بازی های بومی محلی از سوی ورزش همگانی و میراث فرهنگی مورد توجه قرار گیرد، چرا که این بازی ها برای کودکان ما ناشناخته است و اگر شناخته شود بی تردید لذت آن را به بازی های خسته کننده رایانه ای ترجیح می دهند.

فاطمه زنگنه

انتهای پیام/

 

ایمیل: roodavar1@gmail.com سامانه پیامکی رودآور ۳۰۰۰۸۸۳۳۰۰۰۰۶۱
برچسب‌ها: 

دیدگاه شما

صندوق خیریه
همدان پرس
آب و هوای تویسرکان