به گزارش خبرنگار رودآور؛ گفتند از روستا رفته اند، شغلی دارند و شاید دیگر به اهالی روستا کمک نکنند، مگر کسی که از روستا بیرون رفته تمایلی دارد نامش را به عنوان یک روستا زاده عنوان کنند، گفتند و گفتند ولی مگر همیشه گفته ها و شنیده ها واقعیت دارد نه این گونه نیست، روستاییان با آن فرهنگ و منش جوانمردی و رادمردی خودشان زبانزد خاص و عام هستند.

و حالا در روستای گردشگری کهنوش با درختان آلو و آلبالو و گردوهایش، برخی از مردمان این دیار که بالاجبار با توجه به شغل و مشغله کاریشان مهاجرت کرده اند، هنوز هم پس از سالیان سال به فکر اهالی روستا هستند و از ظرفیت های خود در کلان شهرها به نفع همهشریانشان خود می گیرند.

و این گونه شاهد هستیم در همدان و تهران حسینیه کهنوشی ها محلی برای گردهم جمع شدن آن دست از اهالی روستا می شود که در کلان شهرها به فعالیت شغلی خود ادامه می دهند و برای لحظه ای هم که شده از همفکری با اهالی روستا چه تلفنی و چه از طریق شبکه های مجازی و حتی دیدار با اهالی روستا از نزدیک دریغ نمی کنند.

سال جاری از سوی مقام معظم رهبری با عنوان "اقتصاد مقاومتی، تولید و اشتغال" نام گذاری شده است و «رضا_عبدلی» که 40 سال پیش از روستای کهنوش رفته و این روزها به فکر توسعه روستای خود است، او 27 سال کارمند شهردرای تهران بود و 15 سال اخیر به عنوان مدیر ارشد این سازمان و حالا در سمت مدیرعامل سازمان مدیریت پسماند شهرداری یعنی بزرگترین سازمان شهرداری تهران فعالیت می کند.

می گوید که از کمک های موردی دادن به مردم استقبال نمی کند و به جایش به دنبال آموختن ماهرت یا همان ماهیگیری برای تولید، اشتغال پایدار و کارآفرینی است، از این رو زمانی که سه جوان متأهل از روستای کهنوش از او همکفری و کمک برای راه اندازی کارگاه کوچک تولید می خواهند، چرا که در تهران آموزش لازم برای تولید انواع کفش را دیده اند، عبدلی به میدان می آید و علاوه بر هزینه کرد در راه اندازی کارگاه کوچک تولید کفش، سرمایه اولیه را نیز به این جوان به صورت قرض می دهد تا آنان شرایط لازم برای آموزش تولید کفش برای چهار نفر دیگر را هم فراهم سازند و بدین ترتیب چندماهی است که این هفت نفر در کارگاه کوچک خود مشغول تولید کفش هستند.

 این روزها کارشان به اصطلاح گرفته است و آنقدر سفارش کاری برایشان می آید که وقت سرخاراندن هم ندارند، عبدلی می خواهد در زمینی که در روستا دارد زمینه توسعه کارگاه تولید کفش را فراهم سازد تا لااقل 40 نفر دیگر از اهالی روستا از بیکاری نجات یابند و حتی زمینه ساز مهاجرت معکوس به روستا شود.

او عاشق زادگاه خود است و هرجا که می شود نام و نشانی از روستایش هم می آورد و تأکید دارد که اگر جوانی خود همت کند بیکاری برایش معنا ندارد و گرچه از روستا دور هستم، اما چشم دیدن معضل بیکاری را ندارم و از این رو هرجا که باشد برای ایجاد اشتغال و در نتیجه توسعه روستا قدم بر می دارم.

او معتقد است در هر روستا افرادی هستند ساکن و یا غیرساکن که ظرفیت های شغلی و مالی مناسبی برای حمایت و ایجاد اشتغال برای جوانان روستا دارند و می توان با ایجاد یک وحدت رویه بر مشکلاتی همچون بیکاری و فقر غلبه کرد، برنامه ریزی عبدلی برای ایجاد 150 شغل در آینده و با همکاری دیگر ظرفیت های نیروی انسانی چه در خارج روستا و چه در داخل روستا است.

به گزارش رودآور؛ امید آن که هر روز شاهد چنین الگوهای تولید و اشتغال در سراسر کشورمان به ویژه در روستاها باشیم تا کم کم معضل بیکاری از جامعه رخت بربندد.

زنگنه