به گزارش خبرنگار رودآور؛ هر ساله همزمان با تاسوعا و عاشورای حسینی برخی از هیئت ها آب و خاک می آورند برای تهیه گل که آیین گل مالی در این دو روز را انجام دهند.

آن گونه که می گویند این سنت چندصدسال در میان قوم لر است که سالیان سال در بین تعدادی از استان های غرب کشور انجام می شود.

گل مالی سنتی است که لرها در غم از دست دادن عزیزترین های خود برپا می دارند و نشان دهنده اوج حزن و اندوه عزاداران است که گل تهیه شده را بر سر، صورت و بر تن خود می مالند.

گل ها را یا درون حوضچه ها درست می کنند یا با بر روی زمین، گاهی هم درون فرقان یا دشتی آب و خاک را با هم مخلوط می کنند.

تویسرکانی هایی هستند که گل مالیدن بر سر و شانه خود را نوعی عزاداری عمیق و از اعماق دل می دانند، حتی بانوان نیز بر روی چادر خود گل می زنند.

اینجا گل ها را با گلاب مخلوط می کنند، سر و صورت خود را گل مالی می کنند و بدون کفش به عزاداری می پردازند و در دسته های عزاداری حضور می یابند.

کودکان بیشتر تمایل دارند که بر پشت کمرشان یا در جلوی سینه یشان نقش پنجه که به نوعی به یاد حضرت ابوالفضل عباس(ع) نقش بربندد.

برخی مادران خود سر و صورت کودکانشان را گل می زنند و برخی دیگر تمایل دارند که مسئول هیئتی که گل ها را تهیه کرده این کار را انجام دهد.

و بعد با نوحه سرایان همنوایی می کنند و فریاد بر می آورند: عطشان حسین(ع)، غریب مادر حسین(ع)، ای بی کفن حسین(ع)، امان از بی کسی و غریبی حسین(ع)، صدای طبل ها کم کم به آسمان می رود، عرشیان و آسمانیان هم امروز اشک ریزان سیدالشهداء(ع) و یاران با وفایش هستند.

زنگنه

انتهای پیام/