حضرت عبدالعظيم از نوادگان امام حسن مجتبي(ع) بود كه در شهر مدينه به دنيا آمد. آن حضرت فردي پرهيزگار و انديشمند بود و از ائمهي بزرگوار و هم عصر خويش به طور مستقيم، نقل حديث كرده است.
ايشان در زمان امامت امام هادي(ع) به پيشنهاد آن حضرت براي هدايت مردم به ايران مهاجرت كرد و در شهر ري در نزديكي تهران كنوني مسكن گزيد. آمدن حضرت عبدالعظيم به ري، هم نشانه ي وجود تشيع در اين شهر بوده و هم خود زمينه اي براي رشد دعوت شيعي شده است.
حضرت عبدالعظيم احتمالاً در حدود سال ۲۵۰ هجري به درجهي رفيع شهادت نايل شد.
امام هادي عليه السلام به حمّاد رازي فرمودند:
إذا أشكَلَ عَلَيكَ شَيءٌ مِن أمرِ دينِكَ بِناحِيَتِكَ ، فَسَلْ عَن عَبدِ العَظيمِ بنِ عَبدِاللَّهِ الحَسَنِيّ عليه السلام
هرگاه در قلمرو خود در كار دين به مشكلي دچار شدي ، آن را با عبد العظيم حسني در ميان بگذار
مستدرك الوسائل ، ج ۱۷ ، ص ۳۲۱ .
دیدگاه شما