به گزارش خبرنگار رودآور؛ دو روز پیش بود که ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی در توییت خود نوشته بود که "در صدای بلند تهران، پژواک حاشیه‌ها گم شده، ایران فقط تهران نیست.فردا به همدان سفر میکنم دردهای نامرئی روستاها و شهرستان ها باید شنیده شود."

با این حال آنچه آن طور که باید و شاید شنیده نشد، لااقل دردهای مردم شهرستان تویسرکان بود، دردهایی که حاکی از قطع شدن بیمه، نگرفتن حقوق، بستری بودن فرزند در بیمارستان و با سیلی صورت خود و خانواده خود را سرخ کردن کارگرانی بود که تنها خواستند حرفشان شنیده شود.

ساعت ها قبل از رسیدن وزیر به تویسرکان بودند کارگرانی که نامه به دست منتظر رسیدنش، تا شاید ربیعی بیاید و به درد و دل هایشان گوش دهد، همان گونه که قرار بود "دردهای نامرئی روستاها و شهرستان ها باید شنیده شود".

اما این گونه نشد، تعدادی از کارگران شرکت حمیل که می گفتند به نمایندگی از 120 کارگر دیگر شرکت در آیین افتتاح ورزشگاه کارگران تویسرکان حضور یافته اند، به امید فرصتی مناسب برای بی پرده حرف زدن با ربیعی بودند که این امر آن طور که باید محقق نشد.

کارگران نامه به دست به هر کسی می رسیدند می گفتند اجازه بدهید حرف مان را بزنیم، شما برای شنیدن حرف های ما آمده اید، ورزشگاه به چه کار مامی آید زمانی که گرسنه ایم، بیمه مان قطع شده و هزاران مشکل دیگر بر سر راه داریم، بالا و پایین پریدن به کارمان نمی آید!

ربیعی در جمع مسئولان تویسرکانی گفته بود که تا "دو سال و نیم آینده اشتغال را بهبود می بخشیم"، همین حرف سبب شدتا کارگران که در محل حضور داشتند، با صدایی که به جایی نرسید بگویند مشکل ما و شرکت ما و 120 کارگر دیگر را حل کنید بهبود دیگری نمی خواهیم.

هنوز پنج دقیقه بیشتر از سخنان وزیر که مبنی بر تصمیم دولت به اخذ سیاست های نشاط آور در جامعه، نگذشته بود که کارگران از کم توجهی ربیعی و گوش ندادن او به حرف هایشان صداهایشان بالا گرفت.

ربیعی گفته بود که؛ "معتقد هستیم که ورزش می تواند موجب نشاط کاری شود و نشاط رضایت کاری را افزایش می دهد و می تواند به بهره وری و همچنین فقدان آسیب های اجتماعی کمک کند.

وی همچنین تصریح کرده بود: یکی از برنامه های مهم ما در بخش کارگری چه در جامعه و چه در حوزه بهزسیتی درباره کاهش آسیب ها، گه پیگیر هستیم، افزایش نشاط اجتماعی و راه هایی برای افزایش شادی در جامعه در کنار برنامه کاهش فقر است که به عنوان یکی از استراتژی های دولت دوازدهم اتخاذ شده است."

با این حال آنچه که در فیلم مشهود است چیزی جزء نشاط و شادی در جامعه کارگری تویسرکان است، برخی از کارگران ساختمانی تویسرکان هم از قطع شدن بیمه هایشان گلایه مند بودند، آنان می گفتند که با توجه به وضعیت آب  هوایی و رکود ساخت و ساز ما کارگرانی که بیمه ساختمان هستیم نمی توانیم حتی در پاییز به گردوتکانی مشغول شویم و یا اگر کار دیگری انجام دهیم و اتفاقی برایمان روی دهد بیمه مشمول ما نمی شود، می گویند که بیمه شما بیمه کارگران ساختمانی است نه چیز دیگر، خودتان قضاوت کنید در این وانفسای گرانی و نبود ساخت و ساز که با آمدن زمستان به طور کامل هم متوقف می شود، ما در روزهای سرد زمستانی چگونه پول گاز و برق را پرداخت کنیم تا لااقل از سرما به خود نلرزیم؟!

کارگر دیگری هم که از شرکت حمیل بود، هم گفت: بالاجبار کار خود را رها کرده و دست زن و بچه ام را گرفته و به روستا رفته ایم، در ابتدای مهر سال جاری پولی در جیب نداشتم که برای دو فرزند دانش آموزم کیف و کفش خریداری کنم، حتی هزینه کتاب های آنان را هم قرض گرفته ام، چرا وزیر دقایقی نماند تا به حرفمان گوش دهد.

صدای ما از سر بدبختی و نداری گاهی بلند می شود، آنان که مدعی اند لحظه ای تأمل می کردند و به حرف های ما که دلشکسته از روند بی توجهی مسئولان هستیم کمی با حوصله گوش می دادند، اگر نمی توانند مشکل ما را حل کنند لااقل گوش شنوایی برای ما می شدند.

به گزارش رودآور؛ گرچه برخی مسئولان تویسرکانی معتقد هستند بارها مشکلات شرکت هایی همچون حمیل مورد بررسی قرار گرفته و حتی در نشست های استانی مطرح شده است، اما همچنان این کارگران هستند که برای از دست ندادن شغلی که آینده تضمین شده ای ندارد، به هر روشی به گفته خودشان دست و پا می زنند تا شاید گوش چشمی به آنان شود.

مشکلات بیمه ای کارگران تویسرکانی و به ویژه کارگران شرکت حمیل در گزارش های آتی به طور کامل عنوان می شود، امید آن که مسئولان تویسرکانی در این باره پاسخی دهند.

در صورت باز نشدن فیلم مربوطه می توانید آن را در آپارات مشاهده کنید: لینک در آپارات: اعتراض تعدادی از کارگران تویسرکانی به قطع شدن بیمه و نگرفتن حقوق

زنگنه

انتهای پیام/