به گزارش رودآور به نقل از خبرنگار زنگ خبر؛ در قسمتی از سخنرانی مقام معظم رهبری در دیدار با مردم آذربایجان شرقی در تاریخ  ((۱۳۹۵/۱۱/۲۷)) خطاب به مسئولین محترم کشور آمده است : به مسئولین عرض می‌کنم که این حضور مردمی در بیست‌و‌دوّم بهمن را به حساب گلایه نداشتن آنها از فعّالیّتهای ما مسئولین به حساب نیاورید. مردم گله‌مندند؛ از بسیاری از چیزهایی که در کشور می‌گذرد، مردم گله‌مندند. مردم با تبعیض میانه‌ای ندارند؛ هرجا تبعیض ببینند، احساس ناراحتی و رنج می‌کنند. هرجا کم‌کاری ببینند همین‌جور، هرجا بی‌اعتنائی به مشکلات ببینند همین‌جور، هرجا پیش نرفتن کارها را ببینند همین‌جور؛ مردم گله‌مندند.

در یک جمله کوتاه مقام معظم رهبری 3 بار تأکید می‌فرمایند که ))مردم گله‌مندند)) و این نشان از وضعیت بد اقتصادی و معیشتی مردم دارد.

متأسفانه گاهی در برخی مجالس و محافل می‌شنویم که میگویند مشکل از  ائمه جماعت و افرادی است که تریبون دارند و این افراد  تلاش می‌کنند تا وضعیت اقتصادی جامعه را بد نشان داده و بگویند که مردم مشکل اقتصادی دارند در اینجا چند سؤال مطرح است و آن اینکه : آیا مسئولین در میان مردم و افراد کم درآمد جامعه زندگی می‌کنند؟ با آنها تعامل و رفت و آمد دارند؟از بازار های همین مردم خرید می‌کنند؟در شهر و دربین مردم و محله های فقیر نشین تاکنون رفته اند؟و....

امروزه شاهد واقعیتی در جامعه ایران هستیم که شاید با نگاهی ریاضی وار عجیب بنماید. آن واقعیت این است که اگرچه میزان رفاه نسبی مردم در شرایط کنونی نسبت به چند دهه قبل افزایش یافته و امکانات زندگی نیز بیشتر شده است، اما سطح رضایت مردم از زندگی کاهش یافته است.

یعنی اگر از مردم سوال شود که اکنون رضایت بیشتری از زندگی دارند یا چند دهه قبل، شاید اکثر آنها از گذشته بیشتر به نیکی یاد کنند. این در حالی است که در گذشته مردم به لحاظ رفاه در شرایط سخت تری زندگی می کردند.

ظهور پدیده اشرافی گری 

دخل و خرج خانوار با هم نمی‌خواند و درآمد اغلب مردم کفاف هزینه‌های متعددی چون مسکن، خوراک، پوشاک، ‌آموزش، تفریح، ‌درمان و... را نمی‌دهد، در این بین با وجودی که دولت در شعارهای انتخاباتی خود وعده بهبود معیشت را به مردم ایران داده بود، شاخص های اقتصادی و جیب مردم  از بدتر شدن وضعیت معیشت خانوار و اوضاع بازار کار خبر می‌دهند.

اصلی ترین دلیل کاهش رضایت مردم از زندگی نسبت به چند دهه قبل نابرابری های چشمگیری است که طی این مدت ایجاد شده است
اختلاف طبقاتی و ظهور پدیده اشرافی گری در کشور معلول علت هایی است که طی سه چهار دهه گذشته وجود داشته است. علت هایی که برخی از آنها می‌توانست نباشد یا شدت و تأثیرشان کمتر باشد.

سیم‌کارت‌های میلیاردی

گاهی در این اوضاع و احوال  انسان به چنین خبری های هم میرسد که : غلامحسین اظهری - فعال صنفی بازار سیم کارت های تلفن همراه  از آخرین وضعیت قیمتی سیم کارتها در بازار خرید و فروش خبر داد و گفت:
 حوزه سیم‌کارت‌های دائمی و معمولی  با پیش شماره ۰۹۱۲ با کد یک، از سه میلیون و ۶۰۰ هزار تومان شروع و تا پنج میلیون و ۲۰۰ هزار تومان نیز قیمت دارند.
 در همین رده شماره‌ای کدهای ۱۷۷ با سه میلیون و ۸۰۰ هزار تومان، ۱۳۰ با چهار میلیون و ۳۰۰ هزار تومان، ۱۱۴ با پنج میلیون و ۶۰۰ هزار تومان و ۱۱۵، پنج میلیون و ۴۰۰ هزار تومان است.

البته اینها مربوط به شماره‌های عادی و معمولی است، اما برای شماره‌های استثنایی و اصطلاحاً  رند بعضی خطوط حتی با قیمت‌های ۵۰۰ میلیون و یک میلیارد تومان هم به فروش رفته است.

یک سیم کارت ساده و معمولی که انسان فقط با آن تماس برقرار کرده و یا پیامک می‌دهد چیزی در حدوداً یک میلیارد تومان!!!!!!

امروز حقوق یک میلیون تومانی به جایی نمی رسدو بسیاری از اشخاص داریم که از فقر می نالند و می گویند دارای خانواده هستیم و اجاره نشین هستیم و با چنین میزان حقوقی نمی توانیم خانواده را اداره کنیم.

اهمیت موضوع «معیشت مردم» در «منظومه‌ ارزشی انقلاب اسلامی» تا آنجاست که رهبری بر اساس سخنان امام خمینی (ره) آن را یکی از «خطوط اصلی انقلاب» معرفی می‌کنند: «براساس سخنان امام(ره)، موضوع «مردم»، «استقلال کشور»، «تدین و پایبندی به مبانی اسلامی»، «مبارزه با استکبار و زورگویی»، «مسأله‌ فلسطین»، «موضوع معیشت مردم»، «توجه به مستضعفین و رفع فقر»، خطوط اصلی انقلاب هستند که از ترکیب آنها «هندسه‌ انقلاب» به‌دست می‌آید.»(14/۱۱/94).

امروز مسأله اوّل کشور «اقتصاد» است

علاوه بر این امروز دشمن برای ناکام کردن ملت ایران در مسیر پیشرفت و تعالی به یک «جنگ اقتصادی» علیه ما روی آورده: «امروز عرصه‌ اقتصاد، به‌خاطر سیاست های خصمانه‌  آمریکا، یک عرصه‌کارزار است، یک عرصه‌ جنگ است، جنگی از نوع خاص.»(1/۱/94).

حقوق پایه کارگری اکنون ماهیانه حدوداً 600 هزار تومان است و با مزایا و غیره خیلی بشود 700 هزار تومان یک بازنشسته یا بازمانده خیلی مورد لطف واقع شود 700-800 هزار تومان می‌گیرد.

افرادی در این شهر ها داریم که  درآمدهایی دارند که حداقل یک سوم هزینه ماهانه است. راستی کسی نمی‌پرسد مردم چطور زندگی می‌کنند؟ کدام یک از خوردنی‌ها را از زندگی خود حذف کرده‌اند؟  هزینه تفریح و مسافرت و دوا و دکتر و لباس و موبایل و حوادث پیش‌بینی نشده را به حساب نیاورده‌ایم؟ و فرض کرده‌ایم که خانواده‌ای هرگز نه مهمانی می‌دهد، نه به مهمانی می‌رود، نه کادو میخرد و نه خرج‌های رایج خانواده‌ها را دارد؟

اینجا است که معلوم میشود چرا مخارج عادی مردم دائماً جای یکدیگر را تنگ می‌کنند و گلوی پدر صاحب بچه را می‌فشارند، هر روز بیشتر. آیا الان هم باید توصیه های بهداشتی پزشکان را شنید و عصبانی نشد؟ آیا باز هم باید برنامه های آشپزی تلویزیون را نگاه کرد و عقدهای نشد؟

یکی از عمد‌ه‌ترین نگرانی بشر، نیاز و فقر مالی است که روح او را آزار داده و گاه او را از مسیر فطری باز می‌دارد.

ببینید خوانندگان عزیز! این گزارش نه سیاسی است، نه انتخاباتی، نه در دفاع از جریان و مرامی خاص. این گزارش کاملاً اجتماعی و کمی اقتصادی است. نه به کسی طعنه میزند، نه از کسی بازخواست می‌کند.

این را نوشتیم چون به عنوان خبرنگار در خیابان‌های شهر زیاد چرخ می‌زنیم و گرسنه و فقیر زیاد می‌بینیم.

انتهای پیام/