به گزارش رودآور به نقل از مرصاد، 13 آبان سال ۱۳۶۵ بود که هاشمی رفسنجانی در میان شعارهای مرگ بر آمریکا پشت تریبون رفت و بعد از حمله به لیبرال ها و غربزده ها، تأملی کرد و گفت:

«من نمونه بسیاری از استیصال آمریکایی ها در سینه انباشته ام و مطالبی دارم که نمی شود اینجا همه آن را مطرح کرد و شاید در آینده چنین فرصتی پیش آید.»

معلوم نیست چرا هاشمی رفسنجانی هیچ گاه دیگر به خود فرصتی نداد تا بیشتر از نمونه های استیصال آمریکایی ها سخن بگوید اما امروز در شرایطی که ایالات متحده آمریکا و غرب به فرموده رهبر انقلاب در سخنرانی حرم رضوی در نوروز امسال راهی جز تحریم برایشان نمانده است اتفاق جالبی در لوزان سوئیس و در محل مذاکرات هسته ای افتاد.

 آمریکایی ها در ماجرای تسخیر لانه جاسوسی و در شرایط استیصالی که هاشمی رفسنجانی از آن سخن گفت به مقامات ایرانی کیک و کادو دادند تا از گرداب ایستادگی جوانان دانشجوی ایرانی بیرون بیایند. اتفاقی که نمونه مشابه آن در لوزان سوئیس اتفاق افتاد.

به گزارش مرصاد، رئیس وقت مجلس شورای اسلامی سپس به ماجرای درخواست امریکایی ها برای آزادی گروگان های خود در لبنان و واسطه گری نخست وزیر ژانپن اشاره کرد و در نهایت به واسطه گری دلال های اسلحه و ورود هواپیمای حامل سلاح و قطعات پیچیده برای ایران که تمام سرنشینان آن در حالی با پاسپورت ایرلندی وارد ایران شدند که به قول آقای هاشمی به علت این ورود با هویت جعلی، جمهوری اسلامی می توانست به جرم ورود غیرقانونی و جاسوسی آنها را بازداشت کند! هاشمی رفسنجانی در حالی که همه سکوت کرده بودند تا ببینند افشاگری ها تا به کجا پیش می رود، گفت:

«در فرودگاه مهرآباد معلوم شد اینها آمریکایی هستند و از طرف ریگان برای مسئولین عالی رتبه کشور پیام آوردند ما فوری با دوستان خود جلسه گذاشتیم و اینها را سه ساعت و نیم در فرودگاه معطل و متوقف کردیم، خدمت امام مسأله عرض شد امام فرمود با اینها جلسه نگذارید پیامشان را هم نگیرید و ببینید اینها برای چه به ایران آمدند. آنها را به هتل منتقل کردیم و در هتل گفتند، هیأت با مدیریت مک فارلین از طرف ریگان هدیه آوردند، هدیه برای هریک از ما [رؤسای قوا] یک سلاح کمری و پیام هم می خواستند حضوراً در جلسه اعلام کنند. یک کیک صلیبی شکل هم آورده بودند که این کلید فتح روابط است، بچه ها که در فرودگاه معطل بودند و گرسنه کیک را گرفته بودند و خورده بودند و دیگر چیزی نمانده بود که به ما برسد. ما اینها را قبول نکردیم و کسی با اینها درست صحبت نکرد تا بفهمیم واقعاً آن فرد مک فارلین بوده یا نه! ما یکی از دوستان [محمدعلی هادی نجف آبادی] وارد به زبان را وارد اینها کردیم که البته مقام مسئول نیست هدف اینها این بود که بیایند یخ روابط را بشکنند هدف دیگر آنها ایجاد روابط حسنه و ایجاد دوران طلایی به قول خودشان بود تا نیازهای ایران را هم مرتفع کنند. آنها درخواست داشتند پیام رئیس جمهور کشورشان را به مقامات رسمی کشور تحویل دهند که ما حاضر نشدیم و گفتیم با امریکا قهر هستیم. بالاخره بعد از ۵ روز اینها را مرخص کردیم، تلفن هواپیماشان را هم اجازه ندادیم استفاده کنند و از تلفن عمومی که تحت نظر بود استفاده کردند و الان ما صدای مک فارلین را داریم یک انجیل هم با خط ریگان دادند که ما کپی آن را داریم و خود انجیل را نخواستیم.» (روزنامه جمهوری اسلامی ۱۴ آبان ۶۵)

هدیه وزیر انرژی آمریکا به صالحی برای پدر بزرگ شدن

هدیه وزیر انرژی آمریکا به صالحی برای پدر بزرگ شدنوزیر انرژی آمریکا به صالحی رئیس سازمان انرژی اتمی ایران هدیه داد.

از حواشی مذاکرات اینکه بی بی سی گزارش داد، ارنست مونیز وزیر انرژی آمریکا با آگاهی یافتن از اینکه علی اکبر صالحی رئیس سازمان انرژی و همتای ایرانی اش به تازگی پدربزرگ شده، او را غافلگیر کرده و در این دوره از مذاکره، هدایایی را به صالحی اهداء کرده که آرم دانشگاه ام آی تی بر روی آنها است؛ دانشگاهی که مونیز و صالحی هر دو در آنجا تحصیل کرده اند.

تشابه این دو اتفاق فقط در کادو دادن یک مقام آمریکایی به مقامات ایرانی نیست بلکه مهمترین تشابه آن این است که در هر دو مورد آمریکاییها در موضع استیصال هستند.

در گزارش مرصاد به عنوان "حساسیت کاذب" اشاره شد که تمام تلاش آمریکایی ها و غرب برای القای حساسیت از طرف ایران نسبت به مذاکرات است در حالی که اصل نیاز را آمریکایی ها به مذاکرده دارند.