به گزارش رودآور، کتاب «مبانی روش‌های ژئومغناطیسی در ژئوفیزیک» برگردان کتاب:

"Principle of Magnetic Methods in Geophysics"

تالیف کافمن، هانسن و کلینبرگ می­ باشد که توسط دکتر مجتبی بابایی و علی امجدی ترجمه شده است.

مترجمین در بخشی از چکیده این کتاب ژئومغناطیس را همواره یکی از شاخه های با اهمیت ژئوفیزیک عنوان نموده اند. پایان قرن 16 میلادی گیلبرت بیان کرد که زمین یک آهن ربای بزرگ است و در دهه 1830 کارل فردریش گاوس توانست این میدان را فرمول بندی و بعضی ویژگی های آن را به کمک آنالیز هماهنگ کروی تجزیه و تحلیل کند.

در مقدمه این کتاب می خوانیم :

ژئومغناطیس همواره یکی از شاخه­های با اهمیت ژئوفیزیک بوده است. در پایان قرن 16 میلادی ویلیام گیلبرت بیان کرد که زمین یک آهنربای بزرگ است و در دهه 1830 کارل فردریش گاوس توانست این میدان را فرمول­بندی و بعضی ویژگیهای آن را به کمک آنالیز هماهنگ کروی تجزیه و تحلیل کند. از آن پس مطالعه و کسب اطلاعات در مورد میدان مغناطیسی زمین، منشاء و عوامل موثر در آن سرعت گرفت. همزمان با توسعه ژئومغناطیس محض، به کاربرد آن در اکتشاف منابع و معادن مدفون در زمین نیز توجه و برداشت­های مغناطیسی انجام شد. به دنبال آن دستگاه­های برداشت و روش­های تفسیر داده‌های مغناطیسی توسعه یافت. دیرینه مغناطیس نیز به عنوان شاخه­ای از ژئومغناطیس توانست در بازسازی گذشته کره زمین و به ویژه در بحث زمین ساخت صفحه­ای نقش موثری ایفا کند.

مانند هر شاخه دیگری در ژئوفیزیک، مطالعه مغناطیس زمین مبتنی بر درک مبانی فیزیکی مرتبط است؛ لذا ضروری است که این روش­ها و مبانی به دقت مطالعه شوند. این کتاب به خوبی مبانی فیزیکی مورد نیاز در ژئومغناطیس را ارائه می­کند و می­تواند برای دانشجویان کارشناسی ارشد و دکتری ژئوفیزیک، ژئوشیمی مناسب و راهگشا باشد.

فاطمه زنگنه

انتهای پیام/