به گزارش رودآور؛ هر شهر و دیاری واژگانی خاصی دارد که گاه به مرور زمان تقویت می شود و در یادها می ماند و گاه به دست فراموشی سپرده می شود و اما تویسرکان با قدمتی 6 هزار ساله نیز دارای واژگان و لغات کهنی است که مختص به لهجه و زبان شیرین مردمان این شهر است.

در ذیل به برخی از این لغات خوش آوا و شیرین اشاره شده است.

داج : محل پختن نان سنگک
دارامن : ثروتمند ، پولدار
دال : نوبت بازی 
در وا در : بی حساب 
در داو : دختر سر و زبان دار
درینجه :  دریچه ، پنجره
دس کاسه : کاسه کوچک 
مین : داخل ، درون 
مین زنه ای :  توی زندگی
ماراو : بازی 
مارگی : جوان سالم ، چابک 
ماغیش چیه : بسیار ضعیف شده 
مجل : نرده چوبی 
مزیز : دشمن ، ضد
مرک آرنج دست  
چارشو:چادر
چارقد:روسری
دلخ دون:حبوبات
کوجو:کجا
وندیک:شیشه رنگی
لو واره:لبه دار
خازمنی:خواستگاری
شوخوار:خواهرشوهر
شو:شب
سازنه:نوازنده سازودهل
نصمه:نیمه٬نصفه
تیارک:تدارک
ویلون:علاف
نیمدار:کهنه 

جالور : مسکن و ماوا
جاذی : جهزیه عروس
جادار : ثروتمند و مورد نظر 
جده : راه ساخته شده 
جل : سريع ، تند 
جل جل : تند تند 
جيت : برجسته 
چاشی : عادت کردن 
چار چار : روزهای سرد وسط زمستان 
چار زلفه : نوعی اصلاح موی سر
چار شو : چادر مشکی
چاو : شایعه
چالمه : نوعی سربند

انتهای پیام/