به گزارش رودآور به نقل از خبرگزاری مهر - گروه استان ها: اواسط دهه ۷۰ تصمیم بر آن شد تا دانش‌آموزان دوره ابتدایی از روپوش‌های سرتاپا سیاه و سورمه‌ای دور شوند و برای حفظ روحیه‌ آن‌ها رنگ طوسی کمرنگ اجباری شد اما اجبار آن هم طوری بود که در یک کلاس ۳۵ نفره در مقطع پایه اول ابتدایی شاهد چندین رنگ متفاوت از طوسی بودیم.

کم کم نظرات متفاوتی اعمال شد تا اینکه اوایل دهه ۸۰ مدارس کمر همت بستند که رنگ روپوش‌ دانش‌آموزان را یکسان کنند و پای این موضوع ایستادند و حتی تولیدی و عرضه‌کننده‌هایی را برای خرید روپوش مدارس تعیین کردند و چنانچه دانش‌آموزی به این موضوع تن نمی‌داد مورد بازخواست قرار می‌گرفت.

چند سالی گذشت و بازهم رنگ‌های مشخص شده باب میل نماند و پای رنگ‌های صورتی، بنفش، نارنجی و قرمز به مدارس باز شد اما تا اینجای قضیه هنوز مشکلات و چالش‌ها خودنمایی نکرده بود و آن گاه که قرار شد هرسال یک روپوش جدید با طراحی متفاوت خریداری شود و هر مدرسه‌ ساز خودش را می‌زد والدین با دردسر مواجه شدند.

خرید هر روپوش مدرسه هزینه ای بالغ بر ۱۲۰ هزار تومان را به خانواده متحمل می کند

برخی از والدین از موضوع تغییر رنگ هر ساله روپوش مدارس استقبال کردند اما والدینی که زندگی‌ آن‌ها بر پایه حقوق‌های متوسط بود این رویه را نمی پسندیدند و حال که خرید هر روپوش مدرسه هزینه ای بالغ بر ۱۲۰ هزار تومان را به خانواده متحمل میکند اعتراض ها بیشتر شده است.

همین اعتراضات سبب شده در گزارشی به معضلات پیش آمده ناشی از تعیین رنگ و لباس مشخص برای پایه های تحصیلی بپردازیم.

موضوع زمانی برایم جالب تر شد که وقتی دیروز برای خرید وارد یک فروشگاه شده بودم مادری به اتفاق دو فرزند دخترش برای خرید روپوش مدرسه وارد شدند و درخواست روپوش دو مدرسه ابتدایی و راهنمایی را از صاحب این فروشگاه که از قضا کارگاه تولیدی مانتو بود داشتند.

فروشنده دو دست مانتو به همراه شلوار برای این دو دختر از رگال های مغازه انتخاب کرد و وقتی دخترها مشغول پرو لباس بودن مذاکره مادر و مغازه دار آغاز شد و بحث پیرامون قیمت لباس ادامه داشت تا اینکه خانم احمدی که مادر این دو دختر دانش آموز بود به قیمت های تعیین شده اعتراض کرد و گفت: سال قبل قیمت لباس مدرسه کمتر از مبلغ امروز بود.

رویه تغییر هرساله لباس فرم مدرسه اصلا مناسب نیست

وی با بیان اینکه رویه تغییر هرساله لباس فرم مدرسه به نظرم اصلا مناسب نیست، اظهار داشت: در دوران تحصیل خودم من مانتوی خواهرم را استفاده می کردم و جالب تر اینکه جنس لباس به قدری خوب بود که چندسال کار می کرد.

خانم احمدی با بیان اینکه شهریورماه که می شود نگرانی برای خرید لوازم مورد نیاز دانش آموزان به دغدغه های زندگی اضافه می شود، گفت: قبل از مراجعه به اینجا برای تهیه روپوش مدرسه؛ چندساعتی در بازار لوازم التحریر و کیف و کفش قدم زده ایم تا شاید کیفی با قیمت مناسب پیدا کنیم اما قیمت ها به شدت بالاست.

وی با بیان اینکه ترجیح دادم ابتدا روپوش مدارس را تهیه کنم چراکه تهیه روپوش از سوی مدرسه اجبار است اما حالا یکی دوماه می شود دختران از کیف سال های گذشته هم استفاده کنند، افزود: با حقوق مشخصی که همسرم هر ماه دریافت می کند و چیزی از آن پس انداز نمی شود در شهریورماه بار اضافی خرج و مخارج مدرسه سنگین می شود و باید هزینه ها را مدیریت کنیم.

وی همچنین با بیان اینکه فرزند خواهر شوهرم در مدرسه غیر انتفاعی تحصیل میکند و این که حتما روپوش مدرسه را رنگ مشخص و از مغازه ای مشخص تهیه کنند برای آنها اجبار نیست و سال گذشته حتی با لباس هایی که در کمد فرزندش یافت می شود او را به مدرسه می فرستاد، گفت: مدارس همدان باید لباس هایی متحد الشکل را برای دانش آموزان در نظر بگیرند نه اینکه از دو مدرسه داخل یک محله دانش آموزانی با لباس های متفاوت دیده شوند.

احمدی با انتقاد از تغییر مداوم رنگ و مدل روپوش مدارس عنوان کرد: چرا همه مدارس هم‌قدم نمی‌شوند و آن‌قدر مدل‌ها و رنگ‌های متفاوت را در پوشش دانش‌آموزان شاهد هستیم و چرا کسی به فکر جیب خانواده‌ها نیست.

صحبت هایش که تمام می شود دخترها از اتاق پرو بیرون آمده و در مورد گشادی لباس ها نظر می دهند که تولید کننده لباس ها عنوان می کند نباید فقط الان را در نظر بگیری این لباس برای فصل زمستان هم دوخته شده و باید اینکه زیر روپوش لباس گرم پوشیده می شود را نیز لحاظ کنی وگرنه یکبار هم باید برای فصل زمستان شاهد حضورتان در تولیدی و خرید لباس مدرسه باشیم که صحبت وی با کلام خانم احمدی که همین خوب است و دیگر هزینه ای برای خرید دوباره روپوش نخواهم داشت قطع می شود.

مدرسه پادگان نیست که همه دانش آموزان یک رنگ و یک شکل لباس بپوشند!

صحبت ها که به پایان می رسد نظرم به مدرسه ای که پسرم در آن تحصیل می کند جلب می شود چراکه در این مدرسه خبری از لباس متحدالشکل برای دانش آموزان نیست و مدیر مدرسه معتقد است مدرسه پادگان نیست که همه دانش آموزان یک رنگ و یک شکل لباس بپوشند.

پیگیری موضوع به رئیس سازمان دانش آموزی استان همدان ختم می شود که رضا میرزایی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان اینکه وزیر آموزش‌وپرورش در ۲۸ فروردین‌ماه امسال، صفر تا صد کارهای مربوط به لباس فرم دانش‌آموزان را به سازمان دانش‌آموزی سپرده است، گفت: در این راستا در استان همدان جلسات متعددی با اتحادیه‌های مربوطه برگزار شده است.

هر خیاط دوخت ۲۰۰ تا ۲ هزار دست لباس فرم مدرسه را بر عهده دارد

رضا میرزایی بابیان اینکه امسال در سازمان دانش آموزی ۱۴۰ خیاط دارای مجوز که کارگاه معتبر دارند انتخاب شده و اسامی آن‌ها به مدیران نواحی یک و دو همدان ارسال و سهمیه‌های آن‌ها را مشخص کرده ایم، گفت: هر خیاط بر اساس توان، دوخت ۲۰۰ تا ۲ هزار دست روپوش را بر عهده دارد.

وی با تأکید بر اینکه مدیران مدارس از بین این افراد خیاطان مورد نظر خود را انتخاب کرده و قرارداد بسته اند، تصریح کرد: با این اقدام زمینه برای حضور خیاطان متعددی در استان همدان فراهم شده‌است.

رئیس سازمان دانش‌آموزی استان همدان با اشاره به اینکه الگو و رنگ‌ لباس‌های فرم مدارس بر عهده مدیران است، تأکید کرد: مدل‌ها و رنگ‌های لباس باید  بر اساس شرایط استاندارد انتخاب شود.

جنس لباس‌های فرم و قیمت‌گذاری آن‌ها بر عهده سازمان صنعت، معدن و تجارت استمیرزایی بابیان اینکه جنس لباس‌های فرم و قیمت‌گذاری آن‌ها به عهده سازمان دانش آموزی نیست و بر عهده سازمان صنعت، معدن و تجارت است، گفت: سازمان صمت اوایل تابستان یک جدول قیمتی به ما داد که در آن مشخص شده بود اگر با این کیفیت و پارچه کار انجام شود قیمت ها این چنین است.

وی با بیان اینکه قیمت ها برای مدیران مدارس و اتحادیه ارسال شد، گفت: اتحادیه خیاطان به پایین بودن نرخ ها معترض بودند و به همین دلیل اتحادیه خیاطان یک ماه پیگیری کردند و در نهایت ۴ روز پیش دوباره قیمت ها تغییر کرد که البته تفاوت فاحشی ندارد.

میرزایی با بیان اینکه سازمان دانش آموزی مجدد لیست قیمت ها را برای مدیران مدارس و اتحادیه ارسال کرد، گفت: خیاطان موظف به اجرای نرخ اعلام شده هستند.

وی با بیان اینکه نرخ نهایی برای تعزیرات حکومتی نیز ارسال و از آنها درخواست شده بازرسان را به بازار اعزام کنند تا بر موضوع نظارت داشته باشند، گفت: تمام خیاطان موظف هستند این نرخ نامه را روی دیوار نصب کنند اما برخی از این کار امتناع می کنند.

میرزایی با بیان اینکه بخشنامه ابتدای فصل تابستان ارسال شده و قیمت ها باید در معرض دید والدین باشد، گفت: کاری که باید سازمان دانش آموزی انجام می داد صورت گرفته و از این به بعد باید موضوع بازرسی مطرح است که تعزیرات باید ورود کنند تا گران فروشی صورت نگیرد.

مدیر به هیچ عنوان اجازه تحمیل هزینه به والدین ندارد

میرزایی همچنین با بیان اینکه برای مدیران مدارس بخشنامه ارسال شده مبنی بر اینکه رنگ لباس دانش آموزان حداقل طی ۳ سال تغییر نکند، گفت: مدیر به هیچ عنوان اجازه تحمیل هزینه به والدین ندارد و باید سعی شود تا رنگ روپوش مدارس تا سه سال تغییر نکند و دانش‌آموزان به‌حسب نیاز مانند تنگ، کهنه و یا کوتاه شدن، اقدام به تغییر و خرید روپوش جدید کنند.

رئیس سازمان دانش‌آموزی استان همدان با بیان اینکه رنگ لباس و نوع دوخت باید ثابت بماند، گفت: مدیران اجازه ندارند رنگ لباس را از سالی به سال دیگر تغییر دهند و باید طی ۳ سال ثابت بماند.

تهیه و پوشیدن لباس فرم اجباری نیست و انجمن اولیا مدرسه می توانند در این زمینه تصمیم گیری کنندوی با بیان اینکه تهیه و پوشیدن لباس فرم اجباری نیست و انجمن اولیا مدرسه می توانند در این زمینه تصمیم گیری کنند، گفت: اگر انجمن اولیای مدرسه تصمیم بگیرند که لباس فرم برای دانش آموزان تهیه نشود این امر اجرا شدنی است.

میرزایی با تاکید بر اینکه دست انجمن اولیای مدرسه باز است که تصمیم گیری کنند و مصوبه داشته باشند، گفت: براساس مصوبه به انجمن اولیا احترام می گذاریم و اگر مدرسه ای لباس فرم را قبول نکند از نظر قانونی مشکلی نیست ولی پیشنهاد این است لباس فرم وجود داشته باشد چراکه دانش آموزان از سه سطح فقیر، متوسط و مرفه هستند و گاهی دانش آموزان با لباس های نامناسب و حتی زننده در مدرسه حاضر می شوند که اختلاف طبقاتی ایجاد می کند.

طرح یکسان‌سازی روپوش مدارس از آن دست ایده‌هایی است که شاید در روزهای نخست عاملی برای همسان‌سازی طبقاتی بود اما کم کم به سمتی می رود که به دغدغه والدین تبدیل شده و هزینه ای بر هزینه های زندگی می افزاید بنابراین به نظر می رسد در شهریورماه که حضور خانواده ها در بازار برای تهیه لوازم مدارس بیشتر است باید نظارت ها هم تقویت شود تا شاهد متضرر شدن مردم نباشیم.

انتهای پیام/