سرانجام بعد از حدود سه ماه تبلیغات و تلاش گسترده دولت و بسیاری نهادهای دیگر برای تشویق مردم در انصراف از دریافت یارانه، فرصت ثبت‌نام جهت دریافت یارانه  در سی  و یکم فروردین به پایان رسید، آنهم در حالی که تنها حدود ۱۰ درصد یارانه‌بگیران سابق از ثبت نام در این دوره انصراف داده انده‌اند.

طی این مدت دولت یازدهم به شدت در تلاش بود تا به هرصورت ممکن و با وعده‌های مختلف، مردم را با برنامه‌های اقتصادی خود همراه نموده و اکثریت مردم را از دریافت یارانه منصرف نماید. سخنرانی‌ها و درخواست‌های دکتر روحانی رئیس جمهور محترم و بسیاری دیگر از دولتمردان ایرانی به تشویق مردم در این زمینه مربوط می‌شد، به نحوی که  بحث انصراف یارانه‌ها بر مباحث مذاکرات هسته‌ای نیز سایه انداخته بود.

در این میان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران نیز با یک حرکت گسترده و فراگیر که گویا در جهت همکاری و همسویی با دولت یازدهم بوده است، به تهیه و تولید برنامه‌های مختلف در تهییج و ترغیب مردم در جهت انصراف از دریافت یارانه، پرداخته است. همکاری و تعامل بسیار نزدیک و خوب صدا و سیما با دولت را شاید بتوان نقطه‌ای مثبت در همکاری همه‌جانبه حاکمیت برای بهبود وضعیت کشور قلمداد نمود، اما فعالیت و برخی تولیدات صدا و سیما در این زمینه را باید مصداقی از اهانت مستقیم و بی‌سابقه به مردم ایران و نظام جمهوری اسلامی ایران دانست!

اگر چه بسیاری از طرفداران افراطی دولت یازدهم طی حدود هفت ماه اخیر به انتقاد از صدا و سیما پرداخته و این سازمان را به عدم همکاری و ضدیت با دولت جدید متهم کرده‌اند، باید به صراحت از نوعی همکاری بی‌سابقه سازمان صدا و سیما با دولت دکتر روحانی سخن گفت که البته این همکاری را باید خواست مردم و نظام نیز دانست.

اما طی حدود سه ماه اخیر، صداو سیما برای کمک به دولت با تمام قوا به میدان آمده و تقریباً همه شبکه‌های سراسری و استانی تلویزیون ایران به پخش برنامه‌ها یا زیرنویس‌هایی برای ترغیب مردم به انصراف از دریافت یارانه‌ها پرداخته‌اند، به نحوی که حتی شبکه اختصاصی کودکان و یا همان شبکه پویا نیز به زیرنویس توصیه به عدم دریافت یارانه پرداخته بود.

سریال‌های نوروزی نیز به انصراف یارانه، پرداخته و مکرراً به عدم دریافت یارانه توسط مردم اشاره می‌کردند. بخش‌های خبری نیز به مصاحبه مستقیم با مردم پرداخته و نظر مردم را در این مورد جویا می‌شدند.

بخش‌های خبری که دارای بیننده‌های میلیونی هستند در مراجعه به محل ثبت‌نام یا در میان مردم، سوألات عجیبی از آنها می‌پرسیدند. سوألاتی مانند:

آیا برای دریافت یارانه ثبت نام کرده‌اید؟

چرا برای دریافت یارانه ثبت نام کرده‌اید؟

چرا انصراف نداده‌اید؟

نمایش مردمی که در حال ثبت نام یارانه بودند ، به خودی خود نیز امری نامناسب از سوی صدا و سیما بود  که علاوه بر آن باید به پرسش ها نیز اشاره نمود و  مردمی که مجبور بودند برای جواب گویی به خبرنگار تلویزیون، در مقابل چند ده میلیون بیننده اعلام نمایند که به یارانه نیازمند بوده و نیازمند هستند!

اینکه گروهی از مردم ایران به خاطر مشکلات اقتصادی و مالی به دریافت یارانه یا دیگر کمک‌های دولتی نیازمند هستند، واقعیتی غیرقابل انکار است اما اقدام تلویزیون ایران در  تولید و پخش گزارش و مصاحبه‌های خبری که افراد خاصی از ثبت نام کنندگان یارانه را هدف قرار داده و موجب اهانت به این افراد شده است را باید مورد بررسی دقیق‌تر قرار داده و حتی اخطار به مسئولین و صدا و سیما را در این زمینه در نظر گرفت.

بی‌برنامگی یا برنامه‌های نامناسبی که در زمینه تشویق مردم به انصراف از یارانه در سراسر کشور و از جمله صدا و سیما دنبال می‌شد را باید یکی از نقاط ضعف دولت در اجرای برنامه‌های اقتصادی قلمداد نمود، به نحوی که صدا و سیما را باید صدا و سیمای شکست خورده دولت یازدهم نامید.

صدا و سیما در این مرحله از بحث هدفمندی یارانه‌ها به جای برگزاری میزگردهای کارشناسی با حضور مخالفین و موافقین پرداخت و دریافت یارانه های نقدی، در ادامه همان سیاست یکجانبه گرایی حمایت از دولت که در بحث مذاکرات هسته ای نیز دنبال

می شود، به مبارزه با دریافت یارانه و یارانه بگیران رفته و تنها به نفی و تقبیح دریافت یارانه نقدی، پرداخته است.

هر چند برخی وزیران و مسئولین دولت یازدهم از نقش و فعالیت صدا و سیما در زمینه مباحث اجرای مرحله دوم هدفمندی یارانه‌ها، تشکر و قدردانی نموده اند اما باید به نظر می‌آید که باید به جای تشویق و قدردانی از صدا و سیما، باید به بازخواست از صدا و سیما و تنبیه برخی مسئولین آن اقدام کرد.

ثبت نام گسترده و تقریباً اجماع همه مردم ایران برای دریافت یارانه نقدی را باید نوعی شکست برای کسانی دانست که در فکر الگو سازی برخی قشرهای خاص جامعه برای همه مردم هستند. ایجاد و راه اندازی تبلیغاتی برخی کمپین های  انصراف از یارانه که از سوی برخی افراد یا اقشار خاص جامعه دنبال می شد، در واقع به جای “نه به یارانه ها” به کمپین های درود بر یارانه تبدیل شدند!

از سوی دیگر باید به شکست صدا و سیما در ایجاد موج انصراف از یارانه ها اشاره نموده و علل این عدم همراهی مردم با صدا و سیما یا عدم پذیرش برنامه ها و توصیه های تلویزیون ایران را نشانه ای از ناکارآمدی سیاست های صدا و سیما  در کسب اعتماد و اقناع مردم دانست.

به نظر می آید که مسئولین صدا و سیما و هیئت نظارت برعملکرد این سازمان باید ضمن بازبینی و بررسی دقیق مجموعه فعالیت صدا و سیما در بحث مرحله دوم  هدفمندی یارانه ها، نسبت به آینده صدا و سیما و عدم تأثیرگذاری آن بر رویدادهای داخلی نیز نگران باشند.