"من بچه پامنارم و مهندس ضرغامی بچه نازی آباد. هر دو محله های قدیمی و لوطی پرور که به وقت جنگ نامشان به محله های شهید پرور تغییر یافت.این روزها بازار بدرقه‌های نا لوطی زیاد شده. خصلتِ خوش استقبالی و بد بدرقه بودن ، رسم جوانمردی نیست. من هم به نوبه خودم حرفها دارم که جایش در این روزهای بدرقه نیست ؛ اما اگر دفعتأ از من بپرسید چه خصلتی از مهندس ضرغامی در روح و ذهن‌تان ته نشین شده، یک صفت بسرعت ظاهر می شود؛ لوطی‌صفتی.

مهندس ضرغامی را لوطی دیدم . با مرام دیدم. در این ده سال مدیریت ایشان را ده بارهم ندیدم، ده ساعت هم مراوده نداشتم، اما هر بار دیدم یا نامه ای نوشتم از پاسخش بوی لوطی صفتی می تراوید. خدا نگهدارتان آقا مهندس. هر جا رفتی دعای خیر ما بدرقه راهت."