به گزارش خبرنگار رودآور؛ این روزها گویا همه حرف از حمایت از تولیدکنندگان می زنند، اما زمان عمل که می رسد آن چنان که باید حمایتی در میان نیست، تا چه رسد به اینکه دست تولید کننده ای را بگیرند، به گفته حجت الاسلام موحدی امام جمعه تویسرکان، کشور شده کشور سخنرانان و حمایتی از تولیدکنندگان نیست.

در این باره و درخصوص عدم حمایت از بخش خصوصی به ویژه کشاورزانی که با هزاران مشکل دست و پنجه نرم می کنند تا اینکه بتوانند کوچکترین منبع درآمدی خود را حفظ کنند و به کلان شهرها مهاجرت نکنند، به گفت و گو با یکی از کارآفرینان روستایی می پردازیم.

او «رمضان مومیوند» مسئول شرکت گسترش سبز امید تویسرکان است که در روستای حاجی آباد زندگی و محصولات گلخانه ای تولید می کند، به گفته خودش مسیر رو به پیشرفت خوبی داشته تا اینکه به دلیل وام هایی که برای توسعه کارش می گیرد، گره هایی در کارش ایجاد می شود، چرا که توان بازپرداختشان را ندارد، بالاجبار خانه خود را به فروش می رساند و این روزها با ناامیدی از حمایت مسئولانی که روزگاری به او قول حمایت داده بودند، گلایه می کند، ترس از ورشکستگی دارد، چرا که کم کم همه آنچه را که به دست آورده در حال از دست رفتن می بینید.

وی می گوید که بعد از گذشت دو سال و دستور فرماندار تویسرکان، تصمیم بر آن شد تا بانک توسعه تعاون 40 میلیون تومان تسهیلات با بهره 18 درصد به او بدهد، حال این روزها بانک توسعه تعاون بعد از یک سری مراحل بانکی، ضامن هایی این گونه ای از کارآفرینی روستایی می خواهد؛ جواز کسب، همراه با چک و سفته.

مومیوند این موارد را می پذیرد و مشکلی برای ضامن و تهیه سفته ندارد، مشکل از آنجا شروع می شود که بانک مربوطه گفته که باید کپی سند خانه یا مغازه یا ماشین نیز همراه باقی مدارک بیاورد.

این کشاورز تویسرکانی ادامه می دهد که به خدا می ترسم از این آسمان و ریسمان بافتن ها، دیوانه شوم، نمی دانم چه کاری درست است و باید انجام دهم.

برای حمایت از کارآفرینان تنها حرف زدند

این همه به اصلاح وثیقه برای یک وام 40 میلیون تومانی که دو سال پیش خودشان قول پرداخت آن را داده بودند، بسیار برای من سنگین است، چرا که دقیقا سال 94 بود که اعضای کارگروه اشتغال از گلخانه من بازدیدی داشت و من نیز برای توسعه و تولید بیشتر تقاضای تسهیلات کردم، گرچه آنان موافقت کردند، اما بعد از گذشته این زمان طولانی، هنوز موفق به دریافت وام نشده ام.

مومیوند تأکید کرد: مگر نمی گویند که برای حمایت از کارآفرینان روستایی و اشتغال تسهیلات آن چنانی با بهره کم یعنی حدود 6 درصد تعلق می گیرد، پس چرا به ما تعلق نگرفته است؟! این همه مانع تراشی برای چیست؟! حرف می زنند و عملی نیست و تنها ما را به بازی گرفته اند و به نوعی گویا سرگرمی آن ها شده ایم.

تسهیلات اشتغالزایی روستایی کم بهره در عمل اجرایی نمی شود!

وی عنوان کرد: به بخشداری، فرمانداری و استانداری و اداره کار استان می رویم و آنها تنها برای ارائه یک وام، لقمه را دور سرمان می چرخانند، گرچه گفته بودند برای اشتغالزایی روستایی تسهیلات مناسبی حتی بدون سقف و به هر میزان ارائه می دهند، اما تاکنون ما بی نصیب مانده ایم، حتی درخواست خود را از روستا به بخشداری و بعد جهادکشاورزی و سپس ادارات مرتبط استان بردم، در مرکز استان گفتند که پرداخت تسهیلات سقفی برای خودش دارد، مثلاً مشاغل خانگی بین 15 تا 20 میلیون تومان و صنعتی تا 100 میلیون تومان است، آن هم تسهیلاتی با سود 18 درصد، در حالی که در شهرستان به ما گفته بودند که این تسهیلات 6 درصدی است.

دو سال دوندگی و در آخر وامی که دریافت نشد

مومیوند افزود: این گونه می خواستند از تولید داخلی، اشتغال جوانان و کارآفرینان حمایت کنند؟! به این دلیل من هم کنار کشیده ام و عطایش را به لقایش ترجیح می دهم، کم کم هرچه ساخته ام به باد می رود و اگر حمایتی نشوم، شاید بالاجبار به تهران برم تا منبع درآمدی داشته باشم.

وی تصریح کرد: حالا من کمی از این کاغذبازی ها سر در می آورم، اما هستند کشاورزان بسیاری که از رفتن به سمت سرمایه گذاری به دلیل این همه مانع تراشی ها خودداری می کنند و آنان نیز کم کم به فکر مهاجرت می افتند، آیا این بود آن همه وعده های حمایت از تولیدکنندگان؟

به گزارش رودآور در حالی این کارآفرین تویسرکانی که به گفته خودش نزدیک به ورشکستگی است از حمایت مسئولان ناامید شده و آن حرف ها را می زند، که در کانال فرمانداری تویسرکان، به نقل از فرماندار این شهر آمده است که "باید راهکارهای قانونی برای تسهیل امور سرمایه گذاران پیدا کرد و نباید متقاضیان و سرمایه گذاران را دلسرد کرد."

فرماندار تویسرکان همچنین، " تسهیلات ارزان قیمت از سه محل تسهیلات روستایی عشایری، اشتغال فراگیر کشوری و مشاغل خانگی را مهم خوانده" است.
وی در محلی دیگر هم عنوان کرده که "یک‌هزار و 500 میلیارد تسهیلات کم بهره به منظور اشتعال‌زایی روستایی و شهرهای زیر 10 هزار نفر در نظر گرفته شده است."

این حرف ها و این گفته ها همه درست،ما در عمل آیا کشاورزان، باغداران و کارآفرینان روستایی برای دریافت تسهیلات، آن هم تسهیلات کم بهره مانعی بر سرراهشان نمی بینند؟! یا بالاجبار با سخت گیری های موجود، از کشاورزی و کار در روستا دلسرد شده و کم کم به فکر مهاجرت افتاده اند، امید آن که راه کاری برای این مانع تراشی ها، آن هم به صورت عملی ارائه شود، تا ایده های کارآفرینان برای پویایی اقتصاد به سرانجام برسد.
زنگنه 
انتهای پیام/