به گزارش رودآوربه نقل از صبح الوند، مهدی ناصر نژاد در یادداشتی نوشت:

با قیمتگذاری‌های جدید بر روی نان در همدان انتظار می‌رفت کیفیت این کالای پرمصرف و اساسی نیز در مقایسه با قبل بهبود یابد، ولیکن تغییرات وعده داده شده یا همچنان در مدار اما و اگرها باقی مانده و یا آنقدر ناچیز است که به چشم و ذائقه نمی‌آید.

در همین حال قیمت‌های جدید و مصوب برای نان در همدان در مقایسه با مصوبه‌های جاری در بسیاری از نقاط کشور، بخصوص استان‌های همجوار، بالاتر است که مشخص نیست این تفاوت قیمت و یک بام و دو هوا با مجوز شورای آرد و نان است یا برخی نانوایی‌ها خودسرانه و به دلخواه قیمت و وزن قرص نان برای لواش، تافتون، سنگک، بربری و گرده را تعیین می‌کنند. بدون تردید مجاز بودن معدودی از نانوایی‌ها برای پخت با آرد قیمت آزاد، این اختیار عمل را به آنها داده است تا ریش و قیچی را آنچنان که دلخواه خودشان است، به اختیار داشته باشند.

در هر حال، تنها عاملی که موجب آشفتگی و بی‌نظمی در بازار نان می‌شود، نبود نظارت و کنترل کافی بر کار و نحوه پخت‌وپز نانوایی‌هاست که نه‌تنها نارضایتی و یأس مردم از قانون را به دنبال خواهد داشت، بلکه نوعی فرهنگ موذی و غلط را در جامعه ترویج می‌دهد که نتیجه نهایی آن از هم‌گسیختگی ارزش‌های اجتماعی، بی‌اعتمادی و همچنین نابودی بسیاری پیوندهای عرفی و قواعد درستکاری و کسب‌وکار حلال خواهد بود. وجدان کاری چیزی نیست که با قضاوت‌های ذهنی و اندازه‌های سلیقه‌ای به وجود آید، برقراری این قاعده خداپسندانه در جوامع انسانی نیاز به فرهنگ‌سازی و تعیین الگوهای درست دارد.

این کمرنگ شدن بسیاری از ارزش‌های به ظاهر کوچک است که موجب ایجاد ناهنجاری‌های بزرگ و غده‌های لاعلاج اجتماعی می‌شود. وقتی یک کارگر نانوایی هنگام کار در حضور انبوه مشتریان صف ایستاده و منتظر، همزمان تلویزیون نگاه می‌کند، سیگار می‌کشد و چای می‌نوشد، باید هم از 10 دانه نانی که از تنور بیرون می‌کشد 6 دانه آن سوخته، نیم‌پز و یا یک طرف سوخته و طرف دیگر هم خمیر باشد.

اغلب کارگران شریف و زحمتکش نانوایی تنها انتظار و باورشان از نرخ‌های جدید، افزایش دستمزد خودشان است و البته هم که در این زمینه حق دارند و باید در قبال کار دشوار خود دستمزد مناسب بگیرند، اما هیچ‌گاه به آنها تفهیم نشده و یا یک جلسه توجیهی برای متصدیان و عوامل نانوایی‌ها تشکیل نشده است که در هر شرایط و با هر قیمت نان باید سالم و قابل مصرف از تنور خارج شود و اینگونه نیست که اگر کارگری و کسی در جایی در هر مسئولیت و به هر بهانه ناراضی بود، سرمایه ملی و برکت خداوندی را با اهمال و بی‌علاقه‌گی به هدر دهد. روزی در محفلی و فرصتی از یک آموزگار علاقه‌مند و خسته‌جان سؤال کردم وقتی کلمه و مطلبی به دانش‌آموز خود می‌آموزی چه احساسی داری و چه لذتی می‌بری؟ با تبسم گیرایی پاسخ داد وقتی دانش‌آموزی را پای تخته سیاه می‌کشانم و چیزی از او می‌پرسم به این می‌اندیشم که او در جامعه فردای خود چه نقشی خواهد داشت و چه راهی در پیش خواهد گرفت و دیگران از او چه خواهد آموخت!!!

آن استاد فرهیخته حرف درستی زد. وقتی کسی فقط سود و منفعت شخصی را بسنجد و در نظر بگیرد، به کسی دیگر چیزی نخواهد رسید. اما اگر در هر مسئولیتی، سود جامعه را در نظر بگیریم، خودمان بیشتر بهره‌مند خواهیم شد.

سخن آخر اینکه در جامعه ما قانون وجود دارد و تمام خط و خطوط و حد و سهم مشخص شده است. ولیکن قوانین کمتر اعمال می‌شود و مردم هم در هر موردی فقط از دیگران انتظار دارند و خودشان را از هر خطا و مسئولیت بری می‌دانند.

انتهای پیام/

ایمیل: roodavar1@gmail.com        سامانه پیامکی رودآور ۳۰۰۰۸۸۳۳۰۰۰۰۶۱