به گزارش خبرنگار رودآور، امروز؛ روز پنجم از ماه قمری جمادی الاولی است، سالروز ولایت بانوی سرافراز و قهرمان کربلا، بانوی بزرگوار اسلام که علم نهضت حسینی در دستان ایشان بود.

به ماسبت گرامیداشت این روزفرخنده از آن به عنوان روز پرستار یاد می کنند و در این نوشته به چرایی این نامگذاری می پردازیم.

در واقعه جانسوز کربلا حضرت زینب کبری(س) رسالت های دشواری بر عهده داشتند که پرستاری از حضرت امام سجاد(ع) یکی از این رسالت ها بود، ایشان در آن تنگناهای جنگ علاوه بر استواری در برابر آن همه ناملایمات ها و سختی های جانگداز و داغ دیدن برادر و اقوام خویش رسالت پرستاری از ولی خود را پس از به شهادت رسیدن امام حسین(ع) بر عهده داشتند رسالتی که تا امروز برای آن بانوی بزرگوار اسلام نوشته شده است.

حضرت زینب کبری(س) بی تردید هم گام با ولی خود امام سجاد(ع) پس از ظهر عاشورا مجاهدانه در برابر طاغوتیان ایستادند و پرچم سرخ حسینی را سرافرازانه برافراشته نگه داشتند.

به پاس تکریم پرستاران و برای تأسی آنان از این بانوی نمونه اسلام چنین روزی را روز پرستار نامیدند تا حس مسئولیت مدارانه آن حضرت در میان پرستاران بیش از پیش الگو شود.

به گزارش رودآور، همه ما به ويژه پرستاران بايد آن بانوي بزرگ را درتمامي مراحل زندگي خود الگو قرار دهيم.

شخصيت والاي آن حضرت تنها به اين دلیل نيست كه دختر اميرالمومنين(ع) يا خواهر امام حسين(ع) است بلكه ايشان به اين علت كه داراي يك شخصيت علمي مطرح مي باشند داراي اهميت است و در بين مسلمين از جمله شيعيان مطرح شده است.

علم و دانش حضرت زينب(س) مانند دانش ساير صنوف بشري نيست که از طريق اکتساب و تحصيل ايجاد شده باشد، علم آن حضرت(س) از منبع علوم غيبي نبوت و باب علم و دانش امامت سيراب گشته و به وسيله الهامات خفيه و افاضات نبويه و تعليمات علويه که در جهان مادي راهي به سوي آن نيست اخذ علم و دانش کرده است.

حضرت زينب(س) علم منايا و بلايا از پدر بزرگوارش امام علي (ع) فرا گرفت و داراي اسرار بود به طوری که امام سجاد(ع) خطاب به آن حضرت مي فرمايند: «يا عمد أنت بحمدلله عالمة غير معلّمة و فهمة غير مفهّمة» عمه جان تو عالمه اي هستي بدون اين که معلم داشته باشي و فهميده اي هستي بي آن که کسي مطالب رابه تو فهمانده باشد.

پس از شهادت حضرت فاطمه (س) دخترش حضرت زينب(س) الگوي عفت و تقوي بود و اين رسالت را به حکم شرع و وظيفه به عهده گرفت و از همه جهات به ويژه در جنبه ستر و عفاف نائبة الزهرا(س) بود.

زينب كبرى (س) روز پنجم جمادى الاول سال 5 يا 6 هجرت در مدينه چشم به جهان گشود. خبر تولد نوزاد عزيز، به گوش رسول خدا (ص) رسيد. رسول خدا (ص) براى ديدار او به منزل دخترش ‍ حضرت فاطمه زهرا (س) آمد و به دختر خود فاطمه (س) فرمود:

((دخترم ، فاطمه جان ، نوزادت را برايم بياور تا او را ببينم )).

فاطمه (س) نوزاد كوچكش را به سينه فشرد، بر گونه هاى دوست داشتنى او بوسه زد، و آن گاه به پدر بزرگوارش داد. پيامبر (ص) فرزند دلبند زهراى عزيزش را در آغوش كشيده صورت خود را به صورت او گذاشت و شروع به اشك ريختن كرد. فاطمه (ص) ناگهان متوجه اين صحنه شد و در حالى كه شديدا ناراحت بود از پدر پرسيد: پدرم ، چرا گريه مى كنى ؟!

رسول خدا (ص) فرمود: ((گريه ام به اين علت است كه پس از مرگ من و تو، اين دختر دوست داشتنى من سرنوشت غمبارى خواهد داشت ، در نظرم مجسم گشت كه او با چه مشكلاتى دردناكى رو به رو مى شود و چه مصيبتهاى بزرگى را به خاطر رضاى خداوند با آغوش باز استقبال مى كند)).

انتهای پیام/زنگنه