به گزارش خبرنگار رودآور، الگوی کشت در واقع بیان کننده نوع یا ترکیب محصولات زراعی و باغی هر منطقه ای است که کشاورزان آن منطقه به منظور بهره برداری و استفاده بهینه از منابع تولید (زمین، آب، سرمایه و نیروی انسانی) و متناسب با شرایط اقلیمی آن منطقه قابلیت کشت را دارد انتخاب می کنند. 

انتخاب الگوی کشت مناسب هر منطقه ، به دليل چند بعدی بودن و ریسک بالای فعالیت های کشاورزی و تاثیر پذیری و وابستگی آن به عوامل مختلف اکولوژیکی، اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و گاها سیاسی می تواند پیامدهای مهمی در زندگی و معیشت جامعه روستایی آن دیار داشته باشد. 

لذا توجه به این نکته که هر کدام از این پیامدها کدام بخش از حیات اجتماعات  روستایی را متاثر می سازد و نیز جهت و عمق اثر گذاری هر کدام از این پیامدها به چه شکلی خواهد بود، نیازمند توجه ویژه و پاسخ اساسی به پرسش های  زیر. می باشد :

1 - افزایش یا کاهش درآمد خانوار کشاورز 

2 - افزایش یا کاهش میزان نیروی کار و دستمزد آنها 

3  - رشد برخی صنایع جانبی وابسته و رکود برخی صنایع دیگر و تخریب برخی زیر ساخت های موجود 

4 - تغییر و نوسان در قیمت زمین. تشویق و توسعه و یا ممانعت از انجام برخی فعالیت های جنبی کشاورزی نظیر دامداری و دامپروری 

5 - ایجاد رقابت بین محصولات غذایی و تجاری 

6 - تغییر در نظامهای بهره برداری، میزان مشارکت و انسجام اجتماعی جامعه روستایی. تغییر در مشارکت زنان و خانواده های روستایی در فعالیت های کشاورزی 

7 - شکل گیری طبقات جدید اجتماعی نظیر کشاورزان چند پایگاهی 

8 - جمعیت پذیری یا مهاجرت جمعیت روستا ها و تغییر در نحوه خدمات رسانی به روستائیان به دنبال تحولات جمعیتی و اثرات آن بر کیفیت زندگی کشاورزان 

9 - تغییر نگرش به کشاورزی از جمله تغییر شیوه های آبیاری، تغییر شیوه های کاشت، داشت و برداشت و بطور کلی تغییر در سطح آگاهی و دانش کشاورزان 

در مجموع این گونه میتوان نتیجه گرفت که :

 اولا بروز تغییرات در جامعه روستایی متاثر از تغییر الگوی کشت امری کاملا اجتناب ناپذیر است. بنابراین تصمیم گیران و برنامه ریزان این طرح بایستی دقت و حساسیت لازم را نسبت به اجرای طرح داشته باشند.
 
ثانیا این تغییرات در محدوده زمانی و مکانی مختلف و به اشکال متفاوتی ظهور و بروز پیدا می‌کند. لذا برنامه های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت را می طلبد. 

ثالثا اینکه کشاورزی یکی از مهمترین ابزار های توسعه درون زای جوامع روستایی می تواند باشد که تحقق آن در گرو تغییر الگوی کشت است. 

و نهایتا اینکه هر تغییری در کشاورزی، اعم از شیوه کشت، الگوی کشت، نظام بهره برداری، مالکیت و... عاملی در جهت تغییر و توسعه روستایی می تواند باشد. مشروط به اینکه این تغییرات با مطالعه و برنامه‌ریزی باشد.

رحمان خزایی پرند کارشناس ارشد زراعت و معاون فنی و اجرایی مدیریت جهاد کشاورزی شهرستان تویسرکان

انتهای پیام/