به گزارش خبرنگار رودآور؛ روز رحلت نبی مکرم اسلام(ص) فرا رسیده؛ کمی بعد از حج الوداع، همان حجی که در انتهای آن، تکلیف یک عمر تاریخ برای همیشه روشن شد و علی(ع) امام امت...
و این امت با اهل بیت شما پیامبر خوبی ها چه کردند که هنوز بعد از قرن ها، 313 یار برای آخرین منجی عالم بشریت نیست که نیست...
روز رحلتتان، تزویرها فریاد می زدند و دیدید آن فریادهای نیرنگ را و شما نبی اسلام(ص) نگران از این ماجرا شدید، مجدد قرآن و اهل بیتتان را باز به همگان توصیه و سفارش کردید و در حضور فرشتگان الهی از این جهان چشم بستید.
قلم نیاوردند تا امامت علی(ع)  را به تحریر نیاورید و کمتر از سه ماه بعد فاطمه(س) دختر جگرگوشه یتان، همان دردانه و نور دیدگانتان را پشت درب سوخته سیلی زدند و تازیانه بر بازوانش نواختند، صورتش برای دفاع از ولایت نیلگون شد، پهلویش شکست و محسنش(ع) را برای ولایت تقدیم کرد.
 حسن(ع) یک طرف، حسین(ع) طرف دیگر، چادر خاکی زهرا(س) را میان کوچه های مدینه پاک می کردند و آن بانوی اطهر در بیت الاحزان گریه هایش صادقانه سیاسی شد تا ماجرای تلخ روزهای ظلم در دل تاریخ بماند، که با دخت گرامیتان چگونه رفتار کردند.
 و آنان که ماجرای سقیفه را رقم زدند، از دل آن سقیفه تیرهای بسیار بر دل اهل بیت عصمت و طهارت رها کردند، یکی شمشیر زهراآگین شد و فرق علی(ع) را شکافت، یکی دیگر زهر  شد و در دل حسن(ع) نشست و صدها و صدها تیر بر پیکر مطهر امام حسین(ع) در دشت کربلا رها شد، یکی از آن تیرهای سقیفه، سه شعبه بود، حرمله آن را رها کرد و به گلوی نحیف 6 ماهه نینونا خورد و خونی که بر دستان سیدالشهداء(ع) جاری شد.
 نورهایی که در میان آن هم ظلم ها به آسمان برخاست همه از رد خون ها عبور کرد ه است؛ این را بانویمان زینب(س) به خوبی دیدند که فرمودند: در کربلا جزء زیبایی ندیدم.
 و رد این نورها همچنان ادامه دارد، کمی چشم بینا باید باشد تا آن را در دوری امام عصر(عج) از امت خود ببینیم و برای ظهورش عاشقانه و خونین جگر از درد فراق دعا کنیم.
انتهای پیام/ز