به گزارش خبرنگار رودآور؛ آب، خاک و آتش و در آخر دستان هنرمند سفال گرانی که با بهره مندی از هنر خود با دستانی آغشته به گل و آب، پا می زنند و چرخ سفال گری را در شهر فرسج به راه انداخته و می چرخانند و فرسفج یکی از سه شهر شهرستان تویسرکان است که در حدود 15 کیلومتری شهر تویسرکان واقع شده.

هنر و صنعت سفالگری در دهه های ۶۰ و ۷۰ یکی از منابع درآمدزایی مردم شهر فرسفج بوده و گرچه با کم توجهی متولیان امر، چند سالی به دست فراموشی سپرده شد، اما اینک زمینه های لازم برای احیای آن فراهم شده و حتی سخن از تسهیلات حمایتی از کارآفرینان سفالگر در محافل مختلف به میان آمده است.

زنده شدن هنر سفالگری می تواند در توسعه اقتصادی پویا و ایجاد اشتغال و حتی شادابی در حوزه کاری خود مؤثر باشد، چرا که سفالگر هم از کار خود لذت می برد و هم با طراحی های زیبا و متنوع می تواند از فروش سفال های تولید شده برای خود منبع درآمدی ایجاد کند.

و اما اینجا پیرمردی  75 ساله فرسفجی برای احیا این هنر، بر گِل مرده چنگ می زند و چرخ سفالی گری اش را می چرخاند تا با دستانی پینه بسته برای نسل جوان در عمل نشان دهد نان بازو خوردن بهترین نانی است که مزه اش تا ابد بر زیر زبان آدم می ماند و بس.

تصاویر از آقای مصطفی الوندی