وقتی که حبیب را شهیدش کردند و در آن سوی خاکریزها در خون خود غلطید ، اینجا عده ای بی حیا از نسل شمریان بی صفت ، کینه ی صفین و نهروان برایشان زنده شد و برای او که در زمان فتنه مالک بوده است ، بر دهل و طبل شادی نواختند و شهید راه اسلام را مرده خواندند ، حسین جا کربلا نیا !