تجربه اصولگرایی در انتخابات سال ۹۲ نه آنچنان دور است که از یادها برود و نه آنچنان بی اثر که تلخی آن فراموش شود، فارغ عدم اجماع جریان بر روی یک گزینه، عدم وفای به عهد یکی از نفرات شاخص جریان و بعد از آن تاخت و تاز او به اصولگرای دیگر بازی در زمین جریان رقیب را رقم زد و جریان رقیب توانست با استفاده از شکاف ایجاد شده برنده بازی باشد، بماند که فرد مورد نظر بیشتر به نفوذی جریان می مانست تا یک اصولگرا.