به گزارش رودآور، "پایگاه مذهبی حضرت مهدی(عج)" نوشت:

حماسه مردمی 9 دی در سال 88 در شرایطی به وقوع پیوست كه 8 ماه فتنه گری جریان به اصطلاح معترض به نتایج انتخابات ریاست جمهوری، هر روز دامنه اعتراضات خود را گسترده و رادیكال تر كرد. فتنه گران پس از جسارت به ساحت مقدس حضرت امام خمینی (ره) در 16 آذر همان سال و آتش زدن تمثال مبارك ایشان، سرانجام ماهیت واقعی خود را در عاشورای 88 نشان دادند.

در حالی كه قاطبه ملت ایران در عزای سیدوسالار شهیدان اقامه عزا كرده بودند، با برنامه ریزی قبلی، عده ای فتنه گر در برخی خیابان های شهر تهران، دست به اقداماتی همچون آتش زدن خیمه عزای امام حسین(ع)، هلهله و شادی در روز عاشورا، شعارهای تند علیه اركان نظام، برهنه كردن مردان و زنان عزادار و تخریب اماكن دولتی و خصوصی زدند تا ماهیت واقعی جریان فتنه برای همگان روشن شود.

1- اگرچه میرحسین موسوی كه همچنان در توهم ریاست جمهوری به سر می برد، فتنه گران ظهر عاشورا را «مردان خداجو» نامید، ولی اقدام جریان برانداز فتنه 88 كه این بار مقدسات دین را نشانه رفته بود، دیگر جایی برای سكوت ملت باقی نگذاشت. كمتر از 3 روز بعد، بزرگترین راهپیمایی خودجوش تاریخ پس از انقلاب اسلامی به وقوع پیوست. با حضور گسترده مردم مهر «باطل شد» بر طراحی پیچیده بقایای گروهك منافقین، بهائیت، سلطنت طلبان و اصلاح طلبان رادیكال كه خود را جنبش سبز می خواندند، زده شد و به تعبیر یكی از رسانه های داخلی، «این بار هم ملت كار را تمام كرد.»

2- اگرچه سطور فوق روایتی كوتاه از چگونگی شكل گیری حماسه تاریخی 9 دی 88 است، ولی این سوال مطرح است آیا 9 دی، فقط حضور حدود 4 میلیون نفر در راهپیمایی دفاع از ولایت و انقلاب در تهران بود؟ آیا حماسه 9 دی فقط تبری جستن از فتنه گران هتاك در ظهر عاشورای 88 بود؟ آیا حضور بی نظیر ملت در راهپیمایی 9 دی، صرفاً اعتراض به رفتار غیرقانونی سران فتنه و اذناب داخلی آنها و درخواست محاكمه موسوی و كروبی بود؟ واقعیت آن است آنچه در تحلیل راهپیمایی باشكوه و مردمی 9 دی در خصوص آن غفلت شده، پیام ها و درس های این حضور حماسی است. لذا نگارنده تلاش می كند در این نوشتار به سرفصل هایی از این دروس به صورت مختصر اشاره نماید.

3- واكاوی عوامل شكل گیری فتنه 88 نشان می دهد كه جریان برانداز نظام جمهوری اسلامی، در هر شرایطی به دنبال ضربه زدن به اصل نظام و موج سواری از هر اعتراض و یا حتی حركت دلسوزانه در داخل كشور است. حاكم شدن احساسات و به حاشیه رفتن تعقل و تدبیر در اعتراضات روزهای نخست پس از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری دهم و میدان داری عوامل رادیكال و فرصت طلب نشان داد كه در گردنه های مهم تحولات سیاسی و اجتماعی، نخبگان سیاسی دلسوز و دغدغه مند باید بیش از پیش، نقش هدایت گری و رهبری خود را در جامعه ایفا نمایند. باز نگاهی به مواضع چهره های رسانه ای موسوم به جنبش سبز و حضور فعلی آنها در رسانه های بیگانه مثل صدای آمریكا،BBCو... نشان می دهد كه نقطه تقاطع همه اعضای این طیف متشتت و به اصطلاح معترض «سرسپردگی به ضدانقلاب در خارج نشین و اطاعت از فرامین سران نظام سلطه» است. لذا علیرغم شعارهای جذاب فتنه گران مثل «هر نفر یك رهبر» یا «جنبش سبز، رهبر ندارد»، «در هر نفر، یك رسانه» و ...عملاً هدایت پشت پرده و معنوی فتنه 88 در اختیار سفارت انگلیس، كانادا، فرانسه و مقر سرویس های جاسوسی غرب در كشورهای همسایه بود. آنچه تأسف بار و بسیار تلخ بود، عروسك گردانی به ظاهر رهبران جنبش موسوم به سبز (یا همان سران فتنه) توسط همین لایه های پیچیده بود. برای نمونه اتفاقات مهم و جسارت های بی سابقه فتنه گران در این 8 ماه، قبل از وقوع با طراحی اتاق فكر مستقر در خارج و اعلام رسانه ای عواملی همچون سازگارا و نوری زاده درVOAوBBCشروع و با حضور پیاده نظام های اجاره ای و بعضاً احساساتی آنها عملیاتی و نهایتاً در بازی از قبل تدارك دیده شده با حضور نمایشی و فاقد هرگونه اراده ای از سوی آقایان موسوی، كروبی و حتی خاتمی تأیید می شد. در برخی زمان ها هم وقتی سران فتنه «توفیق»! حضور در این نمایش های مضحك را نداشتند، با بیانیه هایی كه به قلم افراد وابسته ای مثل امیرمنصور ارجمند، رجبعلی مزروعی و مجتبی واحدی و بنام های آقایان موسوی و كروبی صادر می شد، این جسارت ها مورد تأیید و حمایت قرار می گرفت. نمونه های این سناریوی پیچیده در غائله روز قدس، 16 آذر و نهایتاً روز عاشورای سال 88 است كه مدل ترسیم شده فوق به خوبی عملیاتی شد. بر همین اساس فقدان بصیرت، به حاشیه رفتن تعقل و تدبیر، حاكمیت احساس، غلبه عصبانیت و سرباز كردن كینه های قدیمی، آغاز لغزیدن سران فتنه در «سراشیبی سقوط» بود. این اقدامات ساختار شكنانه و ضدانقلابی، سبب شد تا برخی نیروهای انقلاب كه هویت سیاسی آنها در «حمایت از انتفاضه و قیام ملت مظلوم فلسطین و دفاع از مقاومت اسلامی لبنان» شكل گرفته بود، عملاً در مقابل شعار «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران» فتنه گران، فقط تماشاچی و حتی تأییدكننده این بازی خطرناك و مغایر با منافع ملی ایرانیان باشند.

4- درس مهم دیگر فتنه 88، تفاوت رفتار خواص و عوام است. در فتنه 88 برخی از خواص در جامعه، دچار تزلزل و بعضاً همراهی با جریان فتنه شدند. متأسفانه تعدادی از چهره های سابقه دار انقلابی نیز در بین از همراهان یا حداقل ساكنین فتنه 88 بودند. تصاویر نمازجمعه 26 تیر 88 آقای هاشمی رفسنجانی و حضور مختلط پسران و دختران سبزپوش و همچنین به ظاهر نمازگزارانی كه بطری های آب در دست داشته و در روز قدس 88 علناً‌روزه خواری می كردند نشان داد، كه جریان فتنه در همراه كردن برخی خواص با خود تا حدی موفق عمل كرده است. اگرچه عواملی مثل دنیازدگی، عدم توانایی در تفكیك بین حب فرزندان و دفاع از ولایت، عدم بصیرت و فقدان تحلیل مناسب از فضای سیاسی جامعه، تأثیرپذیری از فضای احساسی و تبلیغاتی بوجود آمده توسط دشمن، عافیت طلبی و راحت زیستی و ... مانع همراهی برخی خواص با كلیت نظام جمهوری اسلامی و دفاع از ولایت در جریان فتنه 88 بود، ولی باید به خاطر داشت كه در طول تاریخ 1400 ساله اسلام بارها رفتار و عملكرد برخی خواص، باعث ضربه به ائمه اطهار (ع) و حتی شریعت اسلام شد. كه نمونه های آن در دوران حكومت امام علی (ع) و حكومت كوتاه مدت امام حسن (ع) و نقطه عطف آن در ماجرای شهادت امام حسین (ع) است.

5- درس مهم دیگری كه از حماسه 9 دی می توان گرفت، پیام مردم در این راهپیمایی بی نظیر بود. نگاهی مجدد به تصاویر و دست نوشته های مردم در این روز تاریخی نشان می دهد كه مردم فراتر از علاقه سیاسی و هواداری از یك فرد، جریان و یا گروه سیاسی تنها تصاویر امام راحل و رهبر معظم انقلاب را در دست داشتند و بر محوریت ولایت و رهبری و اعلام ولایت پذیری خود تأكید كردند. لذا حماسه 9 دی، جلوه عینی عشق بازی و تبعیت محض مردم از ولایت بود.

6- فتنه 88 و حضور باشكوه ملت در 9 دی نشان داد كه در رخدادهای سیاسی، تنها مرجع و ملجاء مطمئن در غبار شبهه و تردید، اتصال به جایگاه والای ولایت و اطاعت محض از ولی فقیه است. بررسی سخنان و تحلیل فرمایشات رهبر معظم انقلاب از نمازجمعه 29 خرداد 88 تا پیام مهم ایشان در تقدیر از حضور حماسی ملت در 9 دی 88 نشان می دهد كه معظم له بارها خواص غافل، را از همراهی با دشمن بر حذر داشته و نسبت به سكوت آنان در مقابل فتنه هشدار داده بودند. ولی كینه های شخصی، منفعت طلبی ها، حب مقام و مسئولیت، دنیا زدگی و از همه مهمتر فقدان عنصر حیاتی «بصیرت» حتی برخی انقلابیون دوآتشه مدعی خط امام را به «محاق» برد. تا جایی كه در 8 ماه فتنه، متأسفانه شعارهای تند ضدانقلابی منافقین و گروهك های محارب با نظام این بار از حلقوم و بیانیه های رسمی میرحسین موسوی نخست وزیر دهه 60 و مهدی كروبی رییس اسبق مجلس شورای اسلامی بیرون آمد.

7- از درس های مهم فتنه 88، نمایش اقتدار نظام جمهوری اسلامی در كنترل بحران های طراحی شده توسط دشمن است. امروزه با وقوع انقلاب های منطقه در موج بیداری اسلامی، بیش از پیش می توان به قدرت واقعی نظام جمهوری اسلامی كه همان «پشتوانه گسترده مردم و نقش والای رهبری ولی فقیه است» پی برد. طراحی پیچیده دشمن برای پایان دادن به حیات سیاسی نظام جمهوری اسلامی، از اعتراض به نتایج انتخابات ریاست جمهوری شروع و با پروژه شهیدسازی مضحك آنان و شعارهای ساختارشكن علیه اصل نظام و رهبری انقلاب ادامه یافت. شهادت 24 بسیجی در جریان اغتشاشات فتنه گران، حمله اراذل و اوباش در 25 خرداد به پایگاه مقاومت خیابان آزادی، مرگ مشكوك ندا آقاسلطان و بهره برداری سیاسی از آن علیه نظام در رسانه های نظام سلطه، دفاع علنی سران رژیم صهیونیستی و حمایت تمام قد سران آمریكا، انگلیس و اتحادیه اروپا از فتنه گران، در كنار میلیاردها دلار هزینه های عملیاتی اجرا و پشتیبانی از این سناریوی پیچیده توسط مرجعین عرب منطقه بخوبی نشان می دهد، كه هر نظام سیاسی دیگری، براحتی تسلیم شده و در فرآیند پیچیده براندازی غرب، ابتدا استحاله و نهایتاً‌سقوط می كرد. آنچه طراحی دشمن را به شكست تبدیل كرد، الهی بودن نظامی است كه بیش از 200 هزار شهید و صدها هزار جانباز ، آزاده و ایثارگر جان عزیز خود را برای استقرار آن نثار كرده و خون های بهترین فرزندان ایران، نهال نوپای انقلاب اسلامی را آبیاری كرده و به درختی بزرگ و پرثمر مبدل ساخته است. غفلت از ماهیت دینی و انقلابی نظام جمهوری اسلامی، محبوبیت ویژه رهبر معظم انقلاب و همراهی قلبی و عاشقانه با «امام امت»، از جمله عناصری بود كه در محاسبات پیچیده دشمن لحاظ نشده بود. لذا حضور حماسی مردم در 9 دی و 22 بهمن 88، «اسب تراوای دشمن» را در قدم های نخست حركت، زمین گیر كرد.

8- نكته پایانی این نوشتار، اصلی ترین و مهم ترین درس حماسه 9 دی و همه حماسه های حضور آگاهانه ملت در صحنه است. مردم ایران، عشق به امام، انقلاب و رهبری عزیز را در دل و جانشان دارند. ملت ایران بارها نشان داده كه در مسیر اطاعت از ولی و مولای خویش، همه خواص و نخبگان را در طول رهبری می خواهد و نه در عرض ایشان. ملت ایران با عبرت آموزی از قیام امام حسین (ع) بخوبی دریافته اند كه «اگر خواص بلغزند، حسین بن علی ها به مسلخ خواهند رفت.» لذا اگر مردم بزرگ ایران تابع محض رفتار برخی خواص بی بصیرت و دنیازدگان عافیت طلب بودند، شاید در همان سالهای نخست انقلاب ایران، سرنوشت نهضت امام خمینی (ره) به عاقبت تركیه ای امروز منجر می شد كه باطن آن نظامی سكولار و پوسته ای دینی دارد. درس اصلی حماسه 9 دی، تأكید مردم بر لزوم «بصیرت» و «ولایتمداری» عملی همه عناصر فعال در عرصه های سیاسی و اجتماعی ایران بود. حوادث و رخدادهای تاریخ 33 ساله انقلاب اسلامی نشان داده كه هرگاه سیاسیون و عناصری با سالوس بازی و نفاق درونی، موفق به كسب «رای مردم» شوند و به «نام و نانی» رسیدند، به میزانی كه از ولایت و رهبری نظام زاویه گرفتند در منظر افكار عمومی حذف شده و نهایتاً به سقوط و انحطاط رسیده اند. لذا سرنوشت امثال قطب زاده، بنی صدر، شریعتمداری، منتظری و ... و این اواخر میرحسین موسوی و مهدی كروبی، درس های تلخ و عبرت آمیزی برای تاریخ و آیندگان خواهد بود. بر همین اساس است كه معیار و ملاك همراهی ملت با نخبگان سیاسی در طول سالهای پس از انقلاب، میزان تعهد خواص به ارزشهای اسلامی، وفاداری به اصول و مبانی انقلاب، تبعیت از ولایت فقیه و تقید عملی به خط و سیره درخشان امام راحل بوده و خواهد بود. پس اصلی ترین درس حماسه 9 دی 88 تأكید دوباره ملت بر همین اصول و مبانی فكری است.