دومین سخنرانی دکتر روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در حالی خاتمه یافت که بررسی محورهای اصلی این سخنرانی نشان می دهد متاسفانه رئیس جمهور کشورمان که به نمایندگانی از تنها حکومت دینی و مسلمان دنیا به سخنرانی پرداخته است یک بار هم از دین اسلام و حتی لفظ اسلام و انقلاب اسلامی استفاده نکرده و تنها دو بار کلمه ی مسلمان را به کار برده است.

به گزارش رجانیوز در شرایطی که انتظار می‎رفت رئیس جمهور در سخنرانی خود برای سران کشورهای دنیا، از پیام انقلاب اسلامی و دین مبین اسلام برای اداره بهتر کشورها و جهان سخن گفته و از مستضعفان در مقابل مستکبران عالم سخن بگوید، حجت‎الاسلام روحانی که تحصیل کرده حوزه علمیه است، در سخنرانی خود حتی از اسلام نام هم نبرده است.

این در حالی است که اصل سوم از فصل اول قانون اساسی دولت را ملزم می‌ کند تا از همه ی امکانات خود جهت برخی از امور به کاربندد که در بند شانزدهم از این اصل آمده است :

تظيم سياست خارجي كشور براساس معيارهاي اسلام، تعهد برادرانه نسبت به همه مسلمانان و حمايت بي دريغ از مستضعفان جهان.

تعهد به این بند از قانون اساسی در سخنرانی های دیگر مسئولان جمهوری اسلامی در سطح بین المللی معمولا رعایت شده است برای نمونه رجوع به سخنرانی آیت الله خامنه ای در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در زمان ریاست جمهوری مشخص می سازد که  ایشان تنها یازده بار از لفظ اسلام و هفت بار نیز از لفظ دین استفاده کرده است؛ موضوعاتی که جای خالی آن در صحبت های رئیس جمهور در سازمان ملل کاملاً محسوس است و روحانی حتی یکبار هم از لفظ دین استفاده نکرده است.

عدم پرداختن مناسب به دین مبین اسلام تنها نقص سخنرانی دکتر روحانی محسوب نمی شود. این موضوع از آنجایی تعجب آور می شود که بررسی سخنان رئیس جمهور نشان می دهد که اولویت دادن به مسائلی که ارتباط چندانی با انقلاب اسلامی و گفتمان حاکم بر آن ندارد، این فرضیه را بیش از پیش تقویت می کنند که مشاوران و کسانی که متن سخنان رئیس جمهور را آماده کرده‌اند در شناخت مسائل اصلی و مهم کشور و تمییز آن از مسائل فرعی دچار خطای راهبردی شده اند.

 برای نمونه دکتر حسن روحانی در سخنان خود چهار بار از لفظ دموکراسی و دموکراتیک استفاده کرده است و با اشاره به مسائل خاورمیانه گفتند : «ما همان‌گونه که در عراق و افغانستان به استقرار دموکراسی کمک کردیم آماده کمک به دموکراسی در سوریه و نیز یمن هستیم.»

 طبق این سخنان جای این سوال وجود دارد که آیا پرداختن به دین مبین اسلام در صحنه‌ ی بین المللی که با غایت انقلاب اسلامی نیز همسو و همراه است کم اهمیت تر از پرداختن به مسئله ی دموکراسی است؟ و آیا تقلیل دادن هدف حضور جمهوری اسلامی ایران در کشورهای منطقه جهت تحقق دموکراسی ایجاد دادن یک آدرس غلط به ملت های دنیا محسوب نمی شود؟

بررسی دقیق تر سخنان رئیس جمهور کشورمان در سازمان ملل متحد نشان می دهد ایشان بیش از ۸ بار از لفظ توسعه استفاده کردند و با قائل شدن نقش محوری برای توسعه در زمینه ی ایجاد صلح گفتند :

«ما گذشته را فراموش نمی‌کنیم اما نمی‌خواهیم در گذشته بمانیم. ما جنگ و تحریم را از یاد نمی‌بریم، اما به صلح و توسعه فکر می‌کنیم.»

رئیس جمهور در ادامه می گوید : «برای آنکه آینده ای صلح آمیز بسازیم باید از گذشته های تلخ عبرت بیاموزیم ما می‌دانیم که تنها راه حفظ و تداوم صلح، توسعه است. صلح بدون توسعه تنها یک زنگ تفریح است»

ایشان هم چنین گفتند: « ایرانِ پس از برجام آمادگی دارد نشان دهد که راه‌عملی امنیت و ثبات،‌ توسعه در سایة تعامل اقتصادی است. »

این در حالی است که بیانات رهبر معظم انقلاب در باره توسعه خلاف سخنان دکتر روحانی در مجمع عمومی سازمان ملل را نشان می دهد. به عنوان مثال ایشان در ۱۵ ارديبهشت ۱۳۸۶ در جمع دانشجويان دانشگاه فردوسي مشهد مي فرمايند: :«امروز در چشم بسيارى از نخبگان ما، بسيارى از كارگزاران ما، مدل پيشرفت صرفاً مدلهاى غربى است؛ توسعه و پيشرفت را بايد از روى مدلهايى كه غربى‏ها براى ما درست كرده‏اند، دنبال و تعقيب كنيم. امروز در چشم كارگزارانِ ما اين است و اين چيز خطرناكى است؛ چيز غلطى است؛ هم غلط است، خطاست، هم خطرناك است ... ما بايد پيشرفت را با الگوى اسلامى - ايرانى پيدا كنيم»

همچنین رئیس جمهور  شش بار از واژه ی خشونت، چهار بار از لفظ افراطی گرایی و ده باز از واژه تروریست و مشتقات آن در سخنان خود استفاده کرده اند  که نشان دهنده ی این است که ایشان بیش از  دوگانه استکبار و استضعاف به دوگانه ی خشونت و تروریسم اعتقاد دارد . برای نمونه ایشان گفتند :

«من در سال ۲۰۱۳ از همین جایگاه، ندای مبارزه با خشونت و افراط‌گرایی و تروریسم سر دادم ........ ما بارها گفته‌ایم که تنها راه ریشه‌کنی تروریسم در خاورمیانه از بین بردن زمینه‌های اجتماعی،‌ اقتصادی و فرهنگی آن است. ...........

ما پیشنهاد می‌کنیم که مبارزه با تروریسم به یک سند و قاعدة الزام‌آور بین‌المللی بدل شود و هیچ دولتی حق نداشته باشد از تروریسم به عنوان یک روش مداخله‌جویانه در امور ملت‌ها حمایت کند. ما آماده‌ایم که برای نابودی تروریسم و بسترسازی برای تحولات دموکراتیک در منطقه کمک کنیم و اجازه ندهیم اسلحه به ابزار تحول، بدل شود.»

همانطور که مشخص است عدم پرداختن به مسائل اصلی مربوط به انقلاب اسلامی از جمله ایرادات دومین سخنرانی رئیس دولت تدبیر و امید در سازمان است. پرداخت بیش از حد به مسئله ی توافق هسته ای و نمونة درخشانی از «پیروزی بر جنگ»  خواندن آن در شرایطی که متن مذکور همچنان در حال بررسی کارشناسانه در کمیسیون ویژه ی برجام مجلس شورای اسلامی است وپیوند اقتصادی را عامل بازدارنده از بی ثباتی خواندن در حالی که در تاریخ معاصر همچنان سرنوشت معمر قذافی را به عنوان نقض این ایده به خود دیده است بخش هایی از سخنان رئیس جمهور است که پرداختن به آن ضروری به نظر نمی رسید و جا دارد که به صورت جداگانه ای به آن پرداخته شود.

نقطه قابل توجه آنجاست که در سخنرانی روحانی  حتی یک  مورد هم به موضوع انقلاب اسلامی پرداخته نشده و حتی لفظ انقلاب اسلامی نیز در جایی از سخنان رئیس جمهور پیدا نمی شود و ایشان تنها به یک قسمت از تاریخ کشور اشاره می کنند که مصادف با روی کار آمدن دولت یازدهم است!