به گزارش خبرنگار رودآور، به روستای سید شهاب در فاصله 11 کیلومتری از مرکز تویسرکان می رویم، همانجا که قرار بود سرآغاز نوشتن خبری درباره  مراسم معنوی جزء خوانی قرآن کریم باشد، اما قلم به سمت دیگری رفت.

نامش ولی الله بیات است، خود را خادم القرآن و خادم المسجد معرفی کرد، گرچه ساعتی بعد متوجه شدم که او مسئول خانه قرآن روستای سید شهاب است.

از فعالیت های قرآنی اهالی روستا به ویژه در ماه مبارک رمضان حرف های بسیار می زند و اینکه در روزهای ماه خدا هر روز در مسجد جامع روستا، همراه با قاریان قرآن برای اهالی، محفل انسی به صورت جزء خوانی قرآن برگزار می کنند.

بیات به دوره های آموزش قرآن، احکام و احادیث برگزار شده در طول سال اشاره کرده و از دوره هایی که اهالی با حضور بسیارشان به آن رونق می بخشند نیز سخن به میان آورد.

مسئول خانه قرآن روستای سید شهاب، قرآن کریم را هدایت گر اصلی بشریت معرفی کرده و عمل به آن را سبب ساز نهایدنه شدن نور الهی، معرفت و ایجاد برکت در زندگی می داند.

بیات، از آموزش قرآن کریم برای کودکان نیز سخنان ها گفت و اشاره ای به اینکه برگزاری جلسات قرآن از سال های دور تا کنون اشاره کرد، آنجا که فردی به نام مرحوم ملا محمدکاظم ساروقی؛ معجزه قرن و حافظ بیسواد همراه با متدین سید شهاب پایه گذار جسلات قرآنی در روستا می شوند.

به اینجا که می رسد مسیر گزارش من، به سمت کربلایی محمدکاظم ساروقی می رود و روایتی دیگر از هفت سال زندگی او در روستای سیدشهاب.

قدیمی ترها ملا محمدکاظم را بیشتر می شناسند و نام و نشانش را بیشتر شنیده اند، گرچه در شهرهای دیگر و در زادگاهش به نام کربلایی کاظم معروف است، اما سیدشهابی ها او را ملا می خوانند.

محمد کاظم کریمی ساروقی، فردی روستا زاده و از اهالی ساروق اراک بود که در سال 1262 متولد می شود و در آن سال های ارباب رعیتی، بزرگ شده و برای یکی از مالکان روستا کشاورزی می کند، مکتب نمی رود اما نماز خواندن را از پدرش می آموزد، روزی در مسجد روستا، پای منبر واعظی درباره احکام خمس و زکات مطالبی آموخته و از آنجا که می داند، اربابی که برایش کشاورزی می کند، معتقد به پرداخت زکات و خمس نیست، از کار کردن برای او سرباز می زند و چندسالی به دور از دیار خود به کارگری مشغول می شود، تا اینکه به روستا بازگشته و با شنیدن خبر  توبه ارباب باز برای زمین های او کشاورزی می کند.

روزها همچنان می گذرد و او قطعه زمین کوچکی نیز برای خود تهیه و کمک به فقرا و متسضعفان را هیچ گاه فراموش نمی کند، در میان روزها، بالاخره روزی فرا می رسد که باید برسد، مستمندی آمده و از ملا محمد کاظم مقداری گندم طلب می کند.

باد برای جدا کردن کاه از گندم موافق نیست و خرمن هنوز درست درو نشده است، اما کربلایی کاظم مستمند را دست خالی به خانه نمی فرستد، او خسته از کار در مسیر خانه با دو سید روبرو می شده و هر سه به زیارت امامزادگان ۷۲تن ساروق می روند.

در آنجاست که بزرگترین معجزه قرن رخ داده و محمد کاظم این روستازاده ای که به دلیل مشکلات مالی خانواده هرگز به مکتب خانه نرفته بود، به واسطه فیض الهی به یک باره با دست کشیدن یکی از آن دو سید بر قلبش حافظ قرآن و تلاوت کلام الله مجید را می آموزد.

چند سالی پس از این واقعه می گذرد تا اینکه به دلیل قحطی و خشکسالی، کربلایی کاظم عزم سفرکرده و به دیار غربت می آید، به گفته اهالی روستای سید شهاب تویسرکان، هفت سالی را با آنان زندگی می کند.

حافظ بودن او بدون آموختن خواندن و نوشتن در آن سال ها از سوی عالمان بسیاری مورد تأیید قرار می گیرد.

با حضور ملا محمدکاظم ساروقی در روستای سیدشهاب، حال و هوای روستا معنویت خاصی به خود می گیرد و جلسات متعدد قرآنی بسیار در آن برگزار می شود، چرا که ملا محمد اهالی را تشویق به خواندن قرآن کریم و برگزاری محافل هرچه بیشتر تلاوت کلام الله مجید می کند.

همه محو رفتار و حالات ملا محمد کاظم می شوند و از اینکه او حتی لب به غذای شبه ناک هم نمی زد و تمام سعیش بر آن بود با کار کردن لقمه نان حلالی به دست آورد، او را الگوی خود قرار داده بودند.

کربلایی کاظم با حضور در شهر تویسرکان با مرحوم خالصی زاده حکیم و  مرحوم حاج آقا صابری عراقی که از تبعیدی های رژیم طاغوتی پهلوی در شهر بودند نیز گفت و گو کرده و آنان با احترام بسیار با او برخورد می کنند.

پس از مدتی مرحوم ملا محمد کاظم عازم دیار خود می شود و اهالی روستا با چشمانی گریان او را بدرقه می کنند.

به اینجا که می رسیم مسئول کنونی خانه قرآن روستای سید شهاب نفسی عمیق می کشد و آرزو می کند که ای کاش ذره ای از درک ملا محمد نصیبش شود تا بتواند در پرتو انوار الهی حقیقت زندگی را درک کند.

بیات می گوید: مرحوم ملا محمد کاظم برای اهالی روستا، نام آشناست و من حتی در سفرهای زیارتی به قم، به قبرستان نو قم رفته و بر سر مزارش فاتحه می خوانم.

وی تصریح کرد: این مطلب به خوبی نشان می دهد که نور و معنویت، معرفت و درک آیات وحی چگونه یک انسان را سعادتمند می سازد که با گذشت سال ها هم حضور او در میان روستا احساس می شود.

به گزارش رودآور، کربلایی محمدکاظم ساروقی در سال 1339 در قم دار فانی را وداع می گوید، همزمان با برگزاری کنگره بین المللی بزرگداشت وی، در سال 86 از تمبری که تصویر ملامحمد کاظم و امام زاده 72 تن بر روی آن نقش بسته بود رونمایی می شود.

انتهای پیام/زنگنه