به گزارش رودآور  به نقل از «تیتریک»، بدون شک اثرگذاری و نقش آفرینی دانشجویان و حرکات های دانشجویی در سالهای اخیر با افول جدی مواجه شده است، طوری که در دهه های گذشته وضع به این منوال نبود، اما با این وجود آن نیروی جوان و بالنده و بانشاطی که در دانشگاه موجود است آنقدر ظریفیت دارد که حرکت های بزرگ و موثر را در جامعه ایجاد کند.

رهبر انقلاب در سخنان اخیر خود با دانشجویان که کمی متفاوت تر از سالهای گذشته بود بر این نکته تاکید ضمنی داشتند، و همین توجه ایشان، مورد اعتراض و سوء برداشت هایی در بین برخی از مغرضان شد.

در ادبیات ایشان وجود منطق جنگ و نبرد در وضعیت کنونی به خصوص عرصه فرهنگ مشهود است، استفاده از واژه هایی چون قرارگاه، افسر، میدان جنگ، جهاد، قتال، جبهه و... نشان دهنده وجود وضعیت جنگی است؛ طبعاً در جنگ حمله و هجمه از سوی دشمن به وجود می آید (که البته اینجا منظور تهاجم فرهنگی است) و در مقابل جبهه دفاعی نیز شکل می گیرد.

با وجود چنین صحنه ای مشکل آنجا برجسته می شود که قرارگاه مرکزی و مدیریتی وظیفه خود را درست انجام ندهند، فرماندهان ستاد با نیروهای ارتباط نداشته و نتوانند اطلاعات درستی از میدان به دست آورند، اینکه در قدرت تشخیص اختلال ایجاد شده و مسائل کم اهمیت جای مسائل مهم را گرفته است و برخی به جای دشمن تیرها را به سمت جبهه خودی نشانه رفته اند.

در چنین صحنه ای چه کار باید کرد؟ آیا باید منتظر قرارگاه بود تا دستور ناقص، دیرهنگام و یا در برخی موارد اشتباه صادر کند؟ آیا باید منتظر ماند تا وضع مدیریتی درست شود؟ آیا دشمن امان صبر و تامل خواهد داد؟ سرباز و افسری که وسط میدان جنگ روبه روی دشمن و پشت به میهن ایستاده چه تصمیمی باید بگیرد؟

آری، فرهنگ و مدیریت آن در کشور ما چنین وضعیتی دارد( اگر نگوییم بسیار بدتر) قطعاً مدیران فرهنگی کشور اطلاعات درستی از صحنه درگیری و حمله ها و میدان ندارند، ارتباط بدنه فرهنگی و صف با مدیران برقرار نیست،تحلیل های اشتباه و فرعی بر ذهن برخی از تصمیم گیران فرهنگ حاکم است، ولنگاری فرهنگی که ناظر بر حرکت های غیر منسجم و پراکنده است در کشور حاکم و اگر اتفاق مثبتی هم رخ می دهد حاصل "حرکت های خودجوش فرهنگی" است.

تعبیر "آتش به اختیار"ی که رهبر انقلاب به کار بردند بدون شک در مسیر و طول همان عنوان "حرکت های خودجوش فرهنگی" است، اما با درجه اهمیت و حساسیت بسیار بالاتر؛ سالهای گذشته ایشان از حرکت های خودجوش در عرصه فرهنگ تقدیر کرده بودند و همان زمان هم از مدیریت حاکم فرهنگی کشور انتقاد داشتند اما امروز وضعیت به مراتب بسیار بدتر از سابق است و این خود را در تغییر واژه سازی رهبر انقلاب نیز نشان داده است.

آتش به اختیار به مفهوم خودسری، اقدامات فراقانونی، تک روی نیست بلکه در دایره قانون کشور با اهتمام به تخاطب واقعی، میزگرد، سخنرانی، نشریه، بحثهای دونفره و سه‌نفره و جلسات تحلیل باید وارد این کارزار شد و آن کسانی که امروز تعبیر وارونه ای از این واژه می کنند قطعاً در همان راستای ولنگاری و تهاجم فرهنگی قدم بر می دارند.

انتهای پیام/