به گزارش خبرنگار رودآور؛ بازهم ظهر عاشورا و باز هم روایتی که به سر ختم می شود و شاعری که می گوید؛ سری به نیزه بلند است در برابر زینب(س)، خدا کند که نباشد سر برادر زینب(س)...

نزدیک است که خیمه ها را آتش بزنند، دیگر عباس(ع) نیست، عمود خیمه پایین آورده شده، یا حسین(ع) نرو به میدان بی تو این حرم چه کند؟

بی تو دردانه سه ساله ات، رقیه(س) را می گویم، با آن پاهای تاوان زده، گونه های نیلگون و گوشی هایی خونین و موهایی نیمه سوخته به کجا پناه برد؟ زیر چادر سوخته خواهرت زینب(س)، رقیه(س) امروز بزرگ شده 18 ساله شاید و چقدر شبیه مادرت زهرا(س) است، شلاق های حرامیان تنش را کبود کرده، بازوانش را هم همچنین، درد می کشد و آخ نمی گوید تنها تو را می خواهد.

اهل بیت تو از میخ ها خاطره خوشی ندارند، از میخ درب سوخته که روزی به پهلوی مادر رفت و روزی دیگر وسیله ای برای محکم کردن سم اسبان برای تاخته شدن بر بدن های چاک چاک مبارکتان شد.

 امان از این میخ ها که سبب ساز رد خون شدند در طول تاریخ.کوچه های مدینه را خوب یادت می آید، آن چادر خاکی و آن رد خونی که از پهلوی مادرت بر زمین ریخت و ظهر عاشورا همان میخ های کفر بدنت را آغشته تر به خون کرد.

خنجر آن حرامی که پایین آمد تو رفتی و زینب برید از همه، مضطرب و دل سوخته از این کافران فریاد وا حسینم سر داد. لب هایی خشکیده ات حالا دیگر خشک نیست، تر شده با خون، خواستی لباسی کهنه بر تن بپوشی تا آن را به یغما نبرند، اما بردند.سر مبارکتان بر نیزه یک طرف قران می خواند بدن عریان و برهنه از دزدی دزدان طرفی دیگر.

آن روز تیر سه شعبه حرمله زودتراز میخ ها قلب تو را قطعه قطعه کرد، حجت خدا هستید بر روزی زمین، اما مظلوم، بی یاور تشنه و به ناحق قطعه قطعه شدید.

و چه زیبا صاحب زمان(عج) به تو سلام می دهد؛ "سلام بر آن بدن هاى برهنه و عریانى که در بیابان ها(ىِ کربلاء) گُرگ هاى تجاوزگر به آن دندان مى آلودند، و درندگان خونخوار بر گِردِ آن مى گشتند.

سلام برتو اى مولاى من و برفرشتـگانى که بر گِـردِ بارگاه تو پَر مى کِشند و اطرافِ تُربتـت اجتماع کرده اند و در آستانِ تو طواف مى کنند، و براى زیارت تو وارد مى شوند.

و سلام بر حسین(ع).

انتهای پیام/ز