به گزارش خبرنگار رودآور؛ سرزمین ایران، سرزمین لاله های مقاومت است، سرزمین دلیران نامدار، کعبه و میخانه آزادیخواخان جهان است و با صدور انقلابش زنگ های بیدار باش را سال های سال به صدا درآورده. از سوریه و لبنان گرفته تا فلطسین و یمن و حتی در خفقان عربستان و بحرین این صدای جمهوری اسلامی ایران است که بگوش می رسد؛ صدای بیدار باش یک ملت که به پیروی از سردار دل ها از اعماق وجودشان فریاد بر می آورند: "ما ملت امام حسینیم".

ملت امام حسین(ع)، یعنی ملتی آزاده که هرگز زیر بار زور نمی رود و در برابر استکبار جهانی در هر نقطه و در هر سطحی از این دنیا که باشد ایستادگی می کند و مدافعان حرمی در سایه مقاومت اسلامی پرورش می دهد تا بگوید که هنوز علم علمدار بر زمین نیافته و نخواهد افتاد، چرا که این علمداران، قرار است روزگاری در معرکه ظهور، علمدار موعود شوند و به او پیوندند.

در آستانه 23 مرداد ماه روز مقاومت اسلامی هستیم، در تقویم رسمی کشورمان این روز، برای گرامیداشت مقاومت اسلامی نامگذاری شده، تا تأکیدی شود بر همدلی، وحدت و یکدلی آزادیخواهان  جهان در برابر جبهه کفر به محوریت ایران اسلامی و این گونه چنین روزی احیاگر و عمق دهنده حرکت های بزرگ و منسجم آزادمردان و شیرزنان در برابر شمریان و یزدیان زمانه در هر نقطه از این جهان است.

در میان شهدای جبهه مقاومت، شهدای حرم، گویی عزتی دو چندان دارند و استان همدان با تقدیم ۱۴ شهید مدافع حرم و در رأس آن ها شهید سرلشگر حاج حسین همدانی نقش بسزایی در پیروزی این جبهه علیه تروریست های تکفیری دست پروده صهیونیسم و امریکا داشته است.

شهید"علیرضا شمسی پور" ، شهید "محمد حسین بشیری" ،شهید "حسین معز غلامی"، شهید "محمدرضا زارع الوانی" ، شهید "مهدی قاضی‌خانی"، شهید "مجید صانعی" ،شهید "رسول خلیلی"، شهید "مجتبی کرمی"، شهید "میلاد مصطفوی، شهید "محسن فانوسی"، شهید "مرتضی ترابی‌کمال"، شهید "حیدر ابراهیم‌خانی"، شهید "سعید شاملو" از دیگر شهدای مدافع حرم این استان هستند.

و یادی شود از سه شهید به نام های شهید سید محمد(میلاد) مصطفوی، شهید مجتبی کرمی و مجید صانعی موفق که هر سه در یک روز یعنی در 25 مهر سال 1394 شربت شهادت را نوشیدند در همان سالی که حبیب حرم به آرزوی دیرینه خود رسید.

در آن روزها از شهید کرمی دختری سه ساله به یادگار ماند که این روزها به قول خودش خانومی شده با حیا، خط پدر را دنبال می کند با چادر گل گلی زیباش، هر چند که تا مدت ها در دوری از پدر بیقراری ها سر می داد و هنوز هم سر می دهد با این وجود یک شیر زن است با قد و قامت خردسالش در زنده نگه داشتن نام پدر.

می گویند شهید محمدحسین بشیری به هنگام شهادت زمزمه کنان زیارت عاشورا می خواند و شهید حسین معز غلامی با نوحه خوانی های حزن انگیز خود همیشه از مصائب دشت بلا می گفته.

و به حق اینان در مکتب حسینی پرورش یافته اند، مگر می شود بزرگ شده این مکتب بود و درس عشق را نیاموخت؟ چه مادرها در این سال ها برای علی اکبرهای خود حجله عروسی را با حجله شهادت آزین بستند و چه سرهایی که بر سر نیزه داعشیان رفت بی جرم و بی جنایت.

اینان نگذاشتند غبار فتنه داعشیان به حرم حضرت زینب بنشیند و برای زینب(س) عباس(ع) زمان شدند، شجاعانه جنگیدند و رفتند به یاد ارباب بی کفنشان.شام، حلب، دمشق هر نقطه گویا کربلا شده بود و امان از لحظه شهادت سردار دل ها که خود به تنهایی تجلی غم سوزناک روضه عباس(ع) بود در آن نیمه شب تاریک.

انتهای پیام/ز