آخرین اخبار

15. اسفند 1398 - 5:02   |   کد مطلب: 27186
کاش می شد رسم کهن کاشت درخت توت به صورت گسترده احیا و همان نگاه اجداد ما به کاشت درخت توت زنده شود، چرا که آن روزها و در گذشته های بسیار دور اکثر مردم در حیاط خانه و یا در جلوی درب منزلشان و یا محوطه مساجد، امامزادگان و مسیرهای بین راهی به کاشت درخت توت می پرداختند.

به گزارش خبرنگار رودآور، امروز به مناسبت 15 اسفند ماه همزمان با روزدرختکاری به رسمی کهن که این روزها به دست فراموشی سپرده شده است می پردازیم کاشت درخت توت.

درخت توت چه شاه توت و چه توت سفید نماد پرباری و برکت برای همگان است، وجود درختان کهنسال توت در جوار امامزادگان، مساجد و در مسیر ها و بین راهی های مختلف در گذشته های دور و حتی اکنون خودنمایی می کند، از جمله آن می توان به وجود درخت توت کهنسالی در میانه حیاط امامزاده حسین(ع) معروف به شاهزاده حسین که یكي از زيارتگاه هاي همدان در نزدیکی میدان امام خمینی(ره) و یا درختان توت در محوطه امامزاده اسماعیل(ع) محله زرهان و امامزاده ناصر(ع) در تویسرکان اشاره کرد.

درخت توت کهنسال واقع در حیاط امامزاده حسین(ع) آنقدر کهنسال است که حتی خود به عنوان یکی از دیدنی های شهر همدان معروف است.

 درختان توت کاشته شده در مسیر این روزها سن و سالی بسیار از آن گذشته است و حتی عمرشان به 200 سال هم می رسد و خاطرات بسیاری را یادآوری می کنند.

روزهای بهاری و گل کردن درختان توت که مسیرها و کوچهپس کوچه ها را پر طراوت می کرد، رهگذران از سایه و میوه اش بهره مند می شدند و در بین راه اگر غذایی نمی یافتند، با خوردن توت تأمین می شدند، اگر سفری به امامزاده های مختلف سراسر کشور داشته باشیم و یا زمانی که به کوهنوردی حتی در ارتفاعات می رویم، گاهی تک درخت توت و یا درختان توت را مشاهده می کنیم.

می گویند تعدادی از این درختان توت در مسیرهای مختلف را نیکوکاران برای استفاده عموم می کاشتند، میوه توت شیرین و لذیذ است و دارای خاصیت بسیار، کودکان هنوز توت ها نرسیده به اصطلاح بر روی نوک پاهای خود می ایستادند تا از شاخه های متواضع این درختان بهره مند شوند، اما چند روزی نمی گذرد که همین شاخه ها خود توت هایشان را تقدیم می کنند و متواضعانه تر کنار تنه خود می ریزند تا به آسانی تقدیم رهگذران و به ویژه کودکان شود.

مردمان زمان های دور از این دست نیکوکاری ها بسیار داشتند حتی برخی درختان توت و توتستان های خود را در راستای کمک به نیازمندان وقف می کردند.

درختان توت علاوه بر آنکه ثمرده برای تأمین غذای متوسط بین راهی رهگذران بودند، بلکه زائران و مسافران از سایه این درختان به عنوان سرپناهی در برابر گرمای تابستان بهره مند می شدند.

هستند هنوز پدربزرگ ها و مادربزگ هایی که خاطرات بسیار از آن زمان ها نقل می کنند که حتی برای سالم متولد شدن فرزندانشان و یا گرفتن حاجات دیگر کاشت و وقف درخت توت را جزء نذر و نیازهای خود محسوب می کردند و چه رهگذرانی از آن درختان بهره مند می شدند و دعا به جان صاحبان درختان توت می کردند.

توت چه تازه و چه خشکش یکی از مقوی ترین میوه ها برای حفظ سلامت انسان است، حتی شیرینی آن به اصطلاح دل را نمی زند.

به گزارش خبرنگار رودآور، کاش می شد این رسم کهن به صورت گسترده احیا شود و همان نگاه اجداد ما به کاشت درخت توت زنده شود، چرا که آن روزها و در گذشته های بسیار دور اکثر مردم در حیاط خانه و یا در جلوی درب منزلشان و یا محوطه مساجد، امامزادگان و مسیرهای بین راهی به کاشت درخت توت می پرداختند.
زنگنه

انتهای پیام/

ایمیل: roodavar1@gmail.com سامانه پیامکی رودآور ۳۰۰۰۸۸۳۳۰۰۰۰۶۱

دیدگاه شما

صندوق خیریه
همدان پرس
آب و هوای تویسرکان