به گزارش رودآور به نقل از خبرگزاری فارس از همدان، در چهاردهمین دوره جشنواره ملی سرزمین نور، داستان «دویدن پا به پای آهو» نوشته روح‌الله صالحی از همدان کاندیدای دریافت تندیس نخل طلایی شد.

سرپرست گروه نمایشی «هناسه» همدان در گفت‌وگو با خبرنگار فارس اظهار کرد: چهاردهمین دوره جشنواره ملی سرزمین نور با عنوان «ره‌آورد سرزمین نور» با هدف شناسایی استعدادهای فرهنگی هنری، نشر آثار فرهنگی هنری در حوزه دفاع مقدس و تشویق هنرمندان برای خلق آثار هنری در دو حوزه دفاع مقدس و راهیان نور از 20 تا 22 اسفندماه در خرمشهر برگزار می‌شود.

روح‌الله صالحی با بیان اینکه این دوره از جشنواره در رشته‌های شعر، داستان، عکاسی، پویانمایی، نماهنگ، پوستر، فضای مجازی، نرم‌افزار، تحقیق و پژوهش، خاطره و گفتار کوتاه، فیلم و فیلمنامه خواهد بود، گفت: بنده نیز پس از مشاهده فراخوان این جشنواره یکی از آثار خود را با عنوان «دویدن پا به پای آهو» برای شرکت در بخش داستان این جشنواره ارسال کردم که به لطف خدواند از بین 255 اثر ارائه شده در این بخش به عنوان یکی از 13 کاندیدای دریافت تندیس نخل طلایی معرفی شد.

وی که سابقه شرکت در جشنواره‌های متعدد داستان و نمایشنامه‌نویسی را در کارنامه هنری خود دارد، در مورد داستان «دویدن پا به پای آهو» گفت: این داستان در مورد پیرزن و پیرمردی است که پسرشان شهید شده و جنازه‌اش هنوز پیدا نشده است، پیرزن هر روز به زیارت مقبره شهدای گمنام می‌رود در حالی که آرزوی رفتن به شلمچه را دارد اما با توجه به وضعیت نامناسب مالی خانواده از بیان آرزوی خود به شوهرش خودداری می‌کند تا این‌که به خواست خداوند پیرمرد که قنات «فاطمیه» شهر را لایهروبی کرده است، از طرف پیمانکار خود به همراه همسرش به سفر راهیان نور دعوت شده و به‌این ترتیب آرزوی پیرزن نیز برآورده می‌شود و ... .

این هنرمند که داستان نویسی را از سال 70 شروع کرده و تا به امروز جوایز متعددی از جمله رتبه دوم داستان نویسی رضوی، رتبه اول جشنواره‌های دخیل و فانوس را نیز کسب کرده است، با بیان اینکه داستان نویسی هم همپای همه عرصه‌های کشور تحت تاثیر دفاع مقدس قرار گرفت، در مورد وضعیت داستان‌نویسی دفاع مقدس اظهار کرد: نسل اول داستان‌نویسی عموماً هیجانی و شتاب‌زده در پی ترویج حماسه و دفاع از آرمان‌ها بود اما بعد از جنگ رفته رفته این حماسه جای خود را به زاویه دید جدیدی داد که تاثیر رزمنده‌ها در دوران بازگشت از حماسه بود.

وی افزود: دوره بعدی زبان شاعرانه، بار دیگر با زاویه دید دوره دوم در هم آمیخته شد که عموماً به یادآوری گذشته با همان زاویه دید رنج از دست دادن شور و شوق دفاع مقدس بود اما دوره فعلی کمی نقادانه‌ و تخصصی‌تر به مقوله جنگ و ادبیات مقاومت می‌پردازد که البته در این دوره هم شاخه خاطره‌نویسی سرداران دفاع مقدس توسط یک نویسنده دیگر رونق گرفت.

صالحی ادامه داد: این روند اکنون از خاطره‌نویسی سرداران در حال فاصله گرفتن و به خانواده و همسران رزمنده‌ها و اطرافیان آنها می‌پردازد که در صورت پررنگ‌تر نشان دادن روابط انسانی می‌تواند جریان ادبیات مقاومت را کمی رونق ببخشد.

وی با بیان اینکه متاسفانه وضعیت ادبیات دفاع مقدس در همدان، آن‌چنان که شایسته است مناسب نبوده و (به‌جز موارد استثناء) حیات آن مدیون جشنواره‌ها و جوایز است، اظهار کرد: نبود متولی مستقیم و حامی این نوع ژانر ادبی برای سامان‌بخشی به وضعیت ادبی استان مشهود بوده و اولویت نهادهای همچون بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس هم بیشتر بر حمایت از خاطره‌نویسی است.

این هنرمند نهاوندی با اشاره به اینکه هر جریان ادبی مستلزم داشتن پشتوانه پژوهشی است، گفت: زمانی که هنرمندان هیچ منبعی برای بازشناخت تحولات ادبیات مقاومت و جنگ در جهان و ایران حتی استان ندارند، نمی‌توان به تبدیل شدن به جریان مستقل ادبی که حیاتش نه از جشنواره بلکه از راه نشر و مخاطب می‌گذرد، دل بست که‌ در این بین داستانک دفاع مقدس ناشناخته‌ترین ژانر محسوب می‌شود.

وی تصریح کرد: عصر شتاب و داده‌های مینی‌مالیستی فرصتی است برای انتقال مفاهیم برجسته دفاع مقدس که خوشبختانه داستانک‌نویس‌های خوب و بااستعدادی در این حوزه البته بدون حامی در استان فعالیت دارند.

انتهای پیام /