به گزارش رودآور به نقل از خبرگزاری فارس از همدان، حضور عادل فردوسی‌پور و رفقایش در همدان اگر چه سوژه شگفت‌انگیزی برای اهالی رسانه بود و خیلی از آنها مدت‌ها برای این اتفاق لحظه‌شماری می‌کردند، اما در کمال تعجب تعدادی از خانواده بزرگ مطبوعات همدان با دوقطبی کردن فضا حتی سعی بر این داشتند تا علاقمندان به فوتبال را از رفتن به استادیوم قدس دلسرد کنند.

روز پنج‌شنبه همه بسیج شده بودند تا برای نشان دادن عظمت پاس در برابر عادل فردوسی‌پور سنگ تمام بگذارند و به این منتقد 10 ساله پاس نشان دهند که پاس در همدان زنده است.

با وجود تبلیغات زیاد و فراهم کردن امکانات لازم، آنچه انتظارش می‌رفت رخ نداد و قریب به یک سوم ورزشگاه 7 هزار نفری شهدای قدس همدان پر شد و این تعداد هم تا توانستند شعار حمایت از پاس و حقانیت این تیم سبزپوش همدانی را سر دادند تا منتقد 10 ساله پاس بداند هنوز خون مکتب پاس، در همدان هم جریان دارد.

اما در روزی که قریب به 2 هزار تماشاگر دیدار خیریه تیم رسانه ورزش کشور و تیم حامیان کودکان سرطانی همدان تنها با شعارهای مختلفی از پاس حمایت می‌کردند، افرادی در گروه‌های تلگرامی مختلف ورزشی به دنبال تفکیک افراد پاسی اصیل و فصلی بودند.

و وای بر ما که کارمان به جایی رسیده که مردم را از حضور و تماشای یک بازی خیرخواهانه که تنها هدفش شادی دل مادران آن کودکان عزیز و دوست داشتنی بود، دلسرد کردیم.

این افراد معلوم‌الحال از مدتها قبل همه کار کردند تا این بازی خیرخواهانه را عادی جلوه دهند و نگذارند مردم به این بازی بیایند و پیام‌های مختلفی با مضامین متعدد منتشر کردند مبنی بر اینکه پاسی‌های اصیل به جای دیدن بازی تیم عادل فردوسی‌پور، به تماشای دیدن تمرینات پاس می‌روند و این می‌شود که پاسی‌های اصیل از پاسی‌های فصلی سوا می‌شوند.

آنقدر کوته‌فکر شده‌ایم که حتی نمی‌دانیم میدان عمل کجاست که تماشای تمرینات تیم نصفه و نیمه پاس که هنوز در تمرینات پیش‌فصل هم شاکله اصلی خودش را ندارد بر حضور در بازی خیریه یاران عادل فردوسی‌پور و سر دادن شعارهای حمایت از تیم پاس در برابر منتقد 10 ساله (عادل فردوسی‌پور) را مقدم می‌شمریم و ترازو بر دست می‌گیریم که پاسی اصیل و فصلی را از هم سوا کنیم.

آقایان اتفاقاً پاسی اصیل کسانی بودند که در بازی روز پنج‌شنبه یاران فردوسی‌پور حضور پیدا کرده و 90 دقیقه شعار «پاس بزرگ همدان» را سر دادند و از حقانیت تیم خود حمایت کردند.

چه آسان ترازو بر دست می‌گیریم و اصیل و فصلی را از هم سوا می‌کنیم در حالی که اصیل‌ها همان‌هایی هستند که در سرما و گرما با صدای خسته خود به عشق پاس شعار حمایت سر می‌دهند نه مانند کسانی که هر فصل رنگ عوض می‌کنند و در عرض کمتر از یک روز پیام‌های انتقادی خود علیه پاس را با تعاریف آنچنانی عوض می‌کنند.

چند سکانس خاطره‌انگیز حضور عادل فردوسی‌پور و رفقایش در بیمارستان بعثت و شادی دل کودکان عزیز سرطانی و مادرانشان شاید تا ابد برای دست‌اندرکاران این بازی خیرخواهانه کافی باشد.

هرچه بود تمام شد؛ اما هنوز برایمان سوال است که چگونه مدیرعامل یک تیم از این بازی خیرخواهانه حمایت کرد (حمایت به سبک مصاحبه در رسانه‌ها) اما کنار دستی‌های او در فضای مجازی مردم را از حضور در استادیوم دلسرد کردند!

ای کاش در خود این باور قلبی را پرورش دهیم که آنچه می‌ماند کار خیر است و بس!

در پایان بد نیست دست مریزادی گفته باشیم به عوامل هیأت فوتبال همدان و در راس آن رئیس محبوب این هیات و مدیر تیم حامیان کودکان سرطانی همدان که برای انجام این بازی زحمت بی‌مواجب کشیدند.

تشکر ویژه و پایانی این چند پاراگراف هم که برگ سبزی است به جبران حضور مجری محبوب 90 در همدان، باشد برای اعضای دوست‌داشتنی تیم رسانه ورزش ایران.

ولی ای کاش معرفت را از عادل فردوسی‌پور یاد بگیریم که در حالی که می‌دانست به شهری خواهد آمد که به خاطر انتقاد 10 ساله‌اش به وی خواهند تاخت، اما به عشق کودکان سرطانی راهی همدان شد اما در همین نزدیکی خودمان افرادی با گروه‌ها و کانال‌های خبری‌شان، همه کار کردند تا همه چیز عادی جلوه داده شود.

انتهای پیام/