به گزارش خبرنگار رودآور، از گذشته های دور تاکنون در شهرستان تویسرکان همچون دیگر نقاط ایران روز سیزده نوروز با سنن و مراسم خاص خود برگزار می شود.

به دلیل شیوع کرونا می طلب که امسال در خانه ۱۳ بدر در خانه بماتیم.با این وجود بر آن شدیم تا رسوم و رسومات تویسرکانی ها در این روز را برلی خوانتدگان خوب رودآور منتشر کنبم.

سیزده بدر  را برخی جشن بدرقه نوروز می دانستند و  چندسالی است که روز آشتی با طبیعت نامگذاری شده ست. 

از روز قبل خانواده ها در تدارک و تهیه وسایل برگزاری این روز هستند و غذا، شیرینی و آجیل آماده می کنند.

در سیزده بدر از ساعات اولیه بامداد خانواده ها به طرف باغات، چمن زارها، کنار رودخانه ها و کوهپایه ها می می روند و در دامان طبیعت روزی با نشاط و استراحت می گذرانند.

در گذشته جوانان تویسرکانی بیشتر وقت خود در روز سیزده بدر را به کوهنوردی و ورزش های محلی مثل تاب خوردن، قژقژ، کیش کیش، و تپ تپ خمیر و دال دالیچه سپری می کردند.

آقای الوندی درباره روز سیبزده در گفت و گو با خبرنگار رودآو می گوید: من و خانواده ام چندسالی است که روز سیزدهم عید را با خانواده همسرم می گذارنیم.

وی می افزاید: جالبی ماجرا برای من این است که در این خانواده بازی قژقژ و وسطی همچنان انجام می شود، سال گذشته داماد جدید خانواده که به جمع ما اضافه شده بود برای اولین با ما در بازی قژقژ شریک شد و چون تازه وارد بود همه سعی می کردند به نوعی او را شکست دهند تا او باشد دیگر بدون تمرین هوس بازی قژقژ نکند!

خانم زنگنه نیز در گفتگویی با خبرنگار ما گفت: در تویسرکان از قدیم رسم بوده که در روز سیزدهم عید آش ترش تهیه می کردند.

وی با بیان اینکه در آش ترش که از بلغور، برنج و مقداری حبوبات تهیه می شود معمولا سرکه، آب سماق و یا حتی میوه های خشک شده همچون قیسی اضافه می کنند، افزود: خوردن این آش یک رسم قدیمی است چرا در حدود سیزده روز ما بیشتر غذاهای چرب، آجیل و شیرینی خورده ایم و آش ترش می تواند برای کمک به صفرا بدن مؤثر باشد.

و در این میان یادمان نرود، گرچه رفتن به طبیعت، سبب تازه شدن روح و روان ما می شود، اما نکته ای که باید به آن توجه داشت، اهتمام به دوری از شکسته شدن درختان و آزار رساندن به طبیعت است، برخی زباله های خود را در حاشیه رودخانه ها رها می کنند،  برخی دیگر در دامان طبیعت با شکسته شدن درختان برای خود آتش مهیا می سازنند، برخی نیز با سر و صدا و پخش آهنگ های آنچنانی در یک مکان عمومی سبب آزرده خاطر کردن دیگران می شود.

تفریح هم آداب و رسوم خود را دارد و باید مراقبت کرد تا در باغ ها و زمین هایی که مالک و صاحب مشخص دارند نرویم، چرا که این اقدام خود غصب اموال است.

به گزارش رودآور در سایت «حضرت آیت الله مکاری شیرازی (دام ظله) آمده است؛ رفتن به دامان طبیعت همواره در دین أمری پسندیده است و در آیات زیادی از قرآن أمر به تفکر و تأمل نسبت به طبیعت خاکی شده است.

در این نوشتار سعی شده است منشأ تایخی روز سیزدهم فروردین ماه که در بین بعضی از مردم به روز “سیزده بدر” نامیده می شود، بیان شود.

ناگفته نماند رفتن به گردش و تفریح سالم در این روز هیچ اشکالی ندارد و در این مطلب تنها به خرافی بودن و مراسم گرفتن به نام “سیزده به در” تذکر داده شده است!

حضرت آیت الله مکاری شیرازی (دام ظله) در مورد منشأ تاریخی این روز می فرمایند:

بسم الله الرحمن الرحیم

سرچشمه مراسم خرافى سیزده بدر از نظر تاریخى به اصحاب الرّس، که در قرآن به آن اشاره شده، بر مى گردد. به حالات اصحاب الرّس در تفاسیر اشاره شده، و در یکى از شرح هاى نهج البلاغه نیز داستان مفصّل آن را چنین یافتم: دوازده شهر یا آبادى بود، که هر شهر و آبادى به یکى از ماه هاى سال خورشیدى نامیده شده بود; آیین مردم آن شهرها بت پرستى بود. درختان صنوبر را پرستش مى کردند. زیرا صنوبر منبع درآمد خوبى براى آنها بود. روز اوّل سال، همه مردم از تمام دوازده شهر یا روستا در شهر فروردین جمع مى شدند، و مراسم جشنى داشتند. فردا به شهر اردیبهشت مى رفتند، و در آنجا مراسمى داشتند. روز سوم به آبادى خرداد مى رفتند…، تا به آبادى اسفند که مى رسید، دوازده شهر تمام مى شد; روز سیزدهم دسته جمعى از آبادى ها خارج شده، به بیابان ها مى رفتند، و مراسم سیزده و جشن و پایکوبى و آلودگى به انواع مفاسد را در آنجا برگزار مى کردند. بنابراین سیزده بدر سنّتى بوده که از بت پرستان باقى مانده است، همانطور که مراسم شب چهارشنبه سورى، که احترامى براى آتش قائل مى شوند، سنّتى از آتش پرستان است.»

انتهای پیام/