به گزارش خبرنگار رودآور، این روزها شاهد اعزام کاروان های راهیان نور به سمت سرزمین های معرفت و نور هستیم، کاروان هایی که در تعطیلات نوروزی به طور عمده متشکل از خانواده های مختلف هستند، خانواده هایی که می خواهند تعطیلات خود را در مناطق عملیاتی هشت سال دفاع مقدس در یادمان های شهدای هویز، طلائیه، فکه، اروندکار، چزابه و علقمه حضور داشته باشند تا سال خود را با شهدا آغاز کنند.

در این بین حضور و تلفیق چندین نسل  از اقشار مختلف، جلوه ای ویژه به این سفر معنوی بخشیده است.

کاروان های سرزمین های نور را راویانی همراهی می کنند که خود روزی رزمنده دوران هشت سال دفاع مقدس بودند و اینک شاید از آن روزها با خود یادگاری هایی دارند، یکی دستانش را در راه حفاظت از اسلام، انقلاب و مرزهای ایران زمین، همانند حضرت عباس(ع) تقدیم کرده است، دیگری پایش را.

 آن یکی ترکشی در کنار نخاع خود دارد و گاه به گاه، گاهی هم تمام روز، دردی تمام وجودش را می گیرد و حتی نمی تواند سرش را هم کمی تکان دهد و حرفی بزند، اما استوار است و کاروان راهیان نور را همراهی می کند و برای نسل های مختلف از ایثار و فداکاری های هشت سال دفاع مقدس می گوید.

خانواده های شهدا هم هستند، خانواده هایی که در میان آنان پدران و مادران شهدا را می بینیم که گاه با عصا، گاهی خمیده خمیده بر روی رم های نرم تر از نرم فکه قدم می گذارند و به دنبال ردی از فرزندانشان هستند و یادآوری تنشگی روزهای متمادی رزمندگان ما دلشان را می سوزاند.

برخی دیگر در غروب شلمچه با حضرت زهراء(س) درد و دل می کنند، شلمچه ای که  آن را شلمچه را قطعه ای از بهشت می دانند، تندیسی از ایثار و شهادت و زیارتگاه زائران فاطمی.

می گویند غروب و شلمچه و گریه های مادران شهدا دل تنگی عجیبی را یادآور می شود، گویا عاشورا باز در این زمین تکرار شده است.

گاهی هم زائران سرزمین های نور در دهلاویه قدم می گذارند، دهلاویه که با رنگ و بوی شهید چمران آمیخته است و یا طلائیه و سه راهی همت، هور العظیم همه و همه قدمگاه شهدا هستند که کاروانیان را به سمت خود دعوت کرده است.

کمی که دقت می کنند فتح المبین، علقمه و کشتی به گل نشسته و محل شهادت غواصان را می بینند، اروند را که دیگر نگو از خروشانی اش می گویند و سرمای استخوان سوز آبش در عملیات والفجر هشت.

و هویزه و دانشجویان پیرو خط امام و یاران علم الهدی و یا خرمشهر مظلوم، که مظهر استقامت و شهادت است و مسجد معروفش، خرمشهری را که به حقیقت خدا آزاد کرد.

گاهی هم زائران نور در دو کوهه و حسنیه حاج همتش قدم می گذارند و شب ها را تا صبح با شهدا درد و دل می کنند و اگر کمی گوش دهیم، ندای شهدا که بلند فریاد می زنند حمایت از ولایت یاددتان نرود را می شنویم.

تصاویر بیشتر؛

انتهای پیام/زنگنه