شب بیست و یکم ماه رمضان، روضه خوان از هر دری سخن گفت، از مظلومیت اول مظلوم عالم، از ضربت خوردن یک امام، از عاشورا و لبان تشنه 72 شهید کربلا، از گلوی بریده 6ماهه و امام حسین(ع)، از غربت امام حسن و امام رضا و زندان کاظم(علیهم السلام) و پهلوی که بین در و دیوار می شکند و اما از سجاده ای که به خون آغشته می شود و باز امان از دل زینب(س).